ต่อเนื่องจากตอนที่แล้ว...

" สิ่งมีชีวิตทุกอย่าง ข้าจะทำลายด้วยมือของข้า ! "

" ท่านอาคุไดคาน กรุณาหยุดเถอะค่ะ ! "

" ท่านอาคุไดคาน ได้โปรดเถอะค่ะ ! "

" ถ้าบอกว่าจะทำลายทุกอย่างด้วยมือนั้นล่ะก็ "

" พวกเราก็จะปกป้องทุกอย่างด้วยมือนี้ ! "

คม บาด เลือดกระจาย 1 !!!!!

พลังของอาคุไดคานส่งผลไปถึงดินแดนแห่งพฤกษาเลยทีเดียว..ท้องฟ้าอยู่ๆก็มืดครึ้ม..

" พลังแห่งการทำลายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแล้วค่ะ พลังของอาคุไดคานจากดาร์คฟอลไหลเข้ามาจนถึงดินแห่งพฤกษานี่ด้วย
ไม่ใช่แค่ดินแดนแห่งพฤกษานี่เท่านั้นนะคะ ถึงตอนนี้ผลกระทบจะยังเล็กน้อย ถ้าไม่รีบจะต้องแย่แน่เลยค่ะ "

" ทำได้แค่มองดูพรีเคียวเท่านั้นรึ...ยิ่งกว่านั้นฉันก็ทำได้แค่อธิษฐาน
ให้พวกซากิกลับมาอย่างปลอดภัยเท่านั้นเองเหรอเนี่ย..!? "

" ถ้าความรู้สึกยังคงแรงกล้า คำอธิษฐานก็จะเป็นจริงแน่นอนค่ะ..คำอธิษฐานคือความรู้สึก ความรู้สึกจะกลายเป็นพลัง
และก็จะช่วยเสริมให้กับพรีเคียว ส่งความรู้สึกอันแรงกล้า คำอธิษฐานอันแรงกล้าให้กับเด็กพวกนั้นเถอะค่ะ "

แล้วทำไมหล่อนไม่ไปด้วยแต่แรกอ่ะ...

อาคุเริ่มยิงกราด วินดี้หลบอย่างพลิ้ว

ไอ้ซีนวิ่งหลบนี่สุดยอดค่ะ ถึงมีเอามาใช้ซ้ำแต่ก็ขอยกนิ้วให้ - -b

มิตจี้คาโอโชว์เทพมาช่วยพรีเคียวอีกแล้ว...

มิตจี้คาโอรับพลังอาคุไม่อยู่วิ่งไปหลบหลังหิน ตัวกลมเป็นห่วงจึงออกมาดู

" มิจิรุ ทำใจดีๆไว้มุปุ "

" คาโอรุ ไม่เป็นไรนะปุปุ ? "

" มูปุ ฟูปุ อย่าออกมาสิ ! ไปซ่อนซะ "

" ทุกคนกำลังพยายาม อยู่เฉยๆไม่ได้หรอกมุปุ ! "

" ใช่ปุปุ "

" ในสถานการณ์แบบนี้น่ะพวกเธอช่วยอะไรไม่ได้หรอก ! "

" ตอนที่เจอกันที่บ่อน้ำแห่งท้องฟ้าครั้งแรก ยังจำได้รึเปล่า ?
ได้เห็นพวกเธอที่ตัวเล็กๆนั่น ก็คิดว่าเป็นอะไรที่อ่อนแอจริงๆ "

" พวกมิจิรุช่วยพวกพวกมูปุนะมุปุ "

" ดีใจมากเลยปุปุ "

" ไม่ได้ช่วยหรอก ตอนนั้นพวกเราไม่ได้สนใจพวกเธอเลย แค่ปล่อยไว้เฉยๆเท่านั้น "

" แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่ "

" มูปุ ฟูปุ ขอร้องล่ะ ช่วยอยู่ในที่ปลอดภัยเถอะนะ "

ครั้งแรกนะนี่ที่มิตจี้คาโอห่วงพวกตัวกลม

สองสาววิ่งออกไปสู้ต่อ

" พวกมูปุเองก็อยากจะทำอะไรเพื่อช่วยพวกมิจิรุเหมือนกันนะมุปุ "

" ทำยังไงดีปุปุ ? "

พวกตัวกลมบังเอิญมองไปเห็นโกยาน..

" ทำไมถึงดิ้นรนนัก สิ่งที่มีชีวิตจะต้องกลับสู่ความว่างเปล่า โลกจะต้องล่มสลาย ตัวตนของพวกแกก็ด้วย "

" ใช่ มันอาจจะเป็นอย่างนั้น "

" ชีวิตนี้ของฉัน ไม่ว่าชีวิตไหนก็ตาม วันสุดท้ายจะต้องมาถึงสักวัน แต่ว่านั่นน่ะไม่สำคัญซะหน่อย ! "

" ช่วงเวลาที่มีอยู่ชีวิตอยู่ในตอนนี้ ถ้าให้ความสำคัญกับทุกวันที่ได้อยู่กับทุกคน
อย่างสุดความสามารถ ไม่มีทางที่จะคิดทำลายโลกหรอก "

" ไร้สาระ ! อ่อนแออย่างพวกแกขัดขืนไปก็ทำอะไรไม่ได้ พลังคือทุกอย่าง คนเข็มแข็งเท่านั้นที่จะครอบครองโลก ! "

" ไม่ใช่ค่ะ โลกน่ะไม่ใช่ของใครคนเดียว ! "

" โลกเป็นของทุกคนที่มีชีวิตอยู่ ณ ที่นั้นนะคะ ! "

คม บาด เลือดกระจาย 2 !!!!!

" หุบปากกกกกกกกกก !!!!! "

" อะไรกัน พลังขนาดนั้น...!? "

" จะทำยังไงกันดีล่ะ..."

" ไม่สมกับเป็นพวกเธอเลยนะ "

" ก็พูดแบบนี้เสมอนี่นา ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นใคร
ไม่ว่าจะอยู่ในอันตรายแบบไหน
ก็มีคำๆนึงที่เป็นพูดประจำตัวอยู่แล้ว "

" พวกเราก็อยากจะลองพูดด้วยสักครั้งนะ "

" ใช่แล้ว ในเวลาแบบนี้ก็ต้องคำพูดนั้นล่ะ "

" ใช่...เป็นพวกเรา "

คม บาด เลือดกระจาย 3!!!!!

" เอ้า ! จุดจบของพวกแกแล้ว เตรียมตัวจะสลายไปพร้อมรึยัง ? "

" เตรียมตัวแบบนั้น ! "

" ไม่มีทางหรอก ! "

" ถึงการถูกทำลายจะเป็นชะตากรรมก็ตาม พวกเราก็จะไม่ยอมแพ้ "

" เพราะชะตากรรมเปลี่ยนแปลงได้ด้วยพลังของตัวเอง ! "

คม บาด เลือดกระจาย 4 !!!!!

" พวกเรา !"

" ไม่มีทาง ! "

" ยอมแพ้เด็ดขาด ! "

คม บาด เลือดกระจาย 5 !!!!!

สไปรัลสตาร์คราวนี้มีพลังของมิตจี้คาโอด้วย..

อย่า...อย่าแพ้นะ...

" ไม่ยอมหรอก ! "

" ยอมแพ้งั้นเหรอ !!!? "

" จนกว่าจะถึงที่สุดของที่สุด ! "

" ไม่มีทาง ! "

" ยอมแพ้หรอก ! "

อยู่ๆเพดานของดาร์คฟอลก็มีแสงส่งมาถึง...

บรรดาพวกอาริกาโต๊ะช่วยส่งแรงใจมาเชียร์

ได้ยินเสียงระงมราวว่าๆ พรีเคียว กันบาเร๊ ~ ( พรีเคียว พยายามเข้าน๊าาา )

" เป็นแสงที่อบอุ่นจังเลย "

" นี่มัน..เสียง..."

" ใช่ลาปี้ ได้ยินเสียงเยอะแยะเลยลาปี้ "

" ทุกคนกำลังเชียร์อยู่นะโชปี้ "

" เสียงของทุกคน ชีวิตของทุกคน "

" ขอบคุณนะ พวกเราจะตอบรับความรู้สึกของทุกคน "

อาคุกรีดร้องครวญครางเหลือเกิน หลอน...

โกยานแสบตา คาราเฟ่หลุดมือ

งี่เง่าไปหน่อยป่ะเนี่ยสาเหตุ...

ตัวกลมที่แอบดูอยู่ได้โอกาสรีบพุ่งไปหาคาราเฟ่ทันที แต่ดูจะรับน้ำหนักเหยือกนี่ไม่ไหว..

ตอนมันกลิ้งหล่นไปนี่แบบว่า...ขำก๊ากเลยอ่ะ เสียงมั่วเลย มุปุปุปุแบล่บๆๆๆๆ

" จบแล้ว "

" พวกเราชนะ...แล้ว...? "

อาคุไดคานล้มลง....

" เอาคาราเฟ่กลับมาได้แล้วมุปุ "

" ทีนี้องค์หญิงก็กลับร่างเดิมได้แล้วปุปุ "

" โธ่ พวกเธอเอาแต่เสี่ยงอันตรายอยู่เรื่อยเลยนะ "

" ปลอดภัยก็ดีแล้วล่ะ "

น่าร๊ากกกก

แต่ว่าเละเทะขนาดนั้นมันจะยังอุตส่าห์ลุกขึ้นมาอีก...

" สลายไปซะ...ด้วยมือนี้ สลายไปซะ !!!! "

อะไรแตกโพล๊ะ...

ตอนแรกเห็นรูปจากบอร์ดญี่ปุ่น..ยังงงๆว่าทำไมมีรูที่หน้าอก...

พอได้ดูจริงๆก็อึ้งเหมือนกัน...

"...รู ? "

" ...ทำไมกันล่ะ ? "

" ทำไมถึงมีรูล่ะ !? "

" หุบปากกกกกกกกกกกกกกกกกก "

รูโบ๋ๆ ยิงพลังได้อีก O[]o !!!!!

ทั้งสี่คนซ่อนหลังหิน ท้องฟ้าของดาร์คฟอลเริ่มแตกร้าว...

เอ่อ สงสัย...ว่ามันจะเป็นกระจกลายท้องฟ้ารึเปล่า ? ( ไม่ได้มุขนะคะ ซีเรียสๆ - - )

ตอนที่อาคุอาละวาดก็มีคนมาหยุดไว้..

" กรุณาสงบสติอารมณ์ด้วยขอรับท่านอาคุไดคาน...อาละไปทั่วแบบนั้นดาร์คฟอลไม่ย่อยยับแย่รึขอรับ ? "

" หุบปาก ทุกอย่างต้องถูกทำลาย ทั้งดินแห่งพฤกษา ดินแดนแห่งน้ำ
ดาร์คฟอลด้วยยยย ทั้งหมด ไม่ว่าอะไรก็ตาม!!!! "

แต่โกยานก็ยิงซะพลังอาคุสลาย สี่สาวยิงกันแทบตาย ไอ้นี่ยิงตูมเดียว !?

" อย่ามายุ่ง โกยานนนนนนนนน !!!!!! "

" กรุณาหยุดเถอะขอรับ ถ้าไม่อย่างนั้น..."

อาคุยิงใส่โกยาน แต่โกยานก็วาร์ปหนี...

" ขอร้องก็แล้วยังไม่ฟังอีก ถ้าอย่างนั้น...ก็สิ้นชื่อไปซะ..."

โกยานย่อส่วนไฟ แล้วบีบไฟย่อส่วนนั้น อาคุแหกปากร้อง อ๊ากกกกๆๆๆๆ

คนพากย์อาคุสุดยอดค่ะ พากย์ได้ชวนเจ็บไปด้วยจริงๆ...

" ข้ากำลังสลายรึ !? ข้าเท่านั้นที่แข็งแกร่งที่สุด ข้าเป็นอมตะ !!!!! "

" ไม่ว่าอะไรก็ตามสักวันก็ต้องสลายไป
ไม่มีข้อยกเว้นขอรับ ท่านอาคุไดคาน "

คม บาด เลือดกระจาย 6 !!!!!

" ขอบคุณสำหรับหน้าที่ๆทำมาจนถึงตอนนี้ "

" ลาก่อนขอรับ "

" หายไปแล้ว..."

" ทำไมล่ะ ? "

" โกยานนี่แก..! "

" ทำอะไรกันกับท่านอาคุไดคานแน่ !? "

โกยานบอกว่า ก็แค่ดับไฟแห่งชีวิตของอาคุไดคาน...ก็เท่านั้น...

" ทำไมแกถึงรู้เรื่องนั้นล่ะ !? "

" แน่นอน..รู้อยู่แล้วล่ะขอรับ ก็คนที่สร้าง
สิ่งที่เรียกว่าอาคุไดคานขึ้นมา คือ ผมเอง "

" อาคุไดคานจะทำลายโลก จากนั้นผมก็จะอยู่ต่อไป..อุตส่าห์คำนวณไว้แบบนั้นแล้วเชียว.."

" งั้นเรื่องที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้..โกยานก็วางแผนเอาไว้หมดเลยสิลาปี้ "

" ทำลายดินแดนแห่งน้ำ ให้บ่อน้ำแห้งเหือด "

" ใช่ขอรับ ทั้งหมดเป็นฝีมือของผม "

มูปุกับฟูปุโผล่ออกมา..

" อ้าว พวกเธออยู่ตรงนั้นเองหรอกรึ ? "

" คาราเฟ่เป็นของๆองค์หญิงมุปุ ! "

" ไม่ส่งให้เด็ดขาดปุปุ ! "

" ละครตลกจบลงแล้วขอรับ "

ผมยาวพลิ้ว..

" ตอนที่ได้ใช้ร่างนี้ครั้งก่อน นานมากแล้วนะขอรับ..."

คม บาด เลือดกระจาย 7 !!!!!!!!!!!!!

มิน่าตอนผมแหว่งโมโหเป็นไฟเชียว...

สมกับเป็นโมริคาว่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา เสียงเท่มว๊ากกกกก

แต่เสียดายถ้าใช้เสียงโทเซฟิรอทจะเท่กระจาย ยังใช้เสียงโทนโกยานอยู่...แค่เสียงต่ำลงมาหน่อย

ทำเสียงตกใจกันแบบว่า...ตกใจแบบอึ้งจริงๆอ่ะ พากย์กันดีจัง...

" ดาร์คฟอลดูเหมือนจะมาได้แค่นี้ล่ะขอรับ ช่วยไม่ได้ "

โกยานระเบิดพลัง...

ทราย ท้องฟ้า...ที่นี่...

" ใช่แล้ว...เมืองของพวกคุณ ดินแดนแห่งพฤกษาไงล่ะ..."

งั้นหมายความว่าที่มันระเบิดพลังเมื่อกี้ คือ ระเบิดดาร์คฟอล ???????

สรุปว่าดาร์คฟอลอยู่ใต้ดินรึ ????????????

" จากนี้ก็จะทำลายพวกคุณ และดินแดนแห่งพฤกษาล่ะขอรับ "

จบลงแล้วล่ะตอนนี้...

แอบแซว หางโกยานพลิ้วกว่าผมอีก ปลิวสะบัดเลย - -

" เมืองพวกเรา ! "

" ครอบครัวกับเพื่อนของพวกเรา ! "

" ไม่ยอมให้ถูกทำลายหรอก !!! "

จุดจบได้รูดม่านเปิดออกมาแล้ว...

ตอนหน้า ศึกตัดสินครั้งสุดท้าย!
ดินแดนแห่งพฤกษาที่ถูกแย่งชิง !

ดูจากเส้นแล้วค่อนข้างคล้ายกับเส้นที่ใช้วาดใน MH ตอน 47...ขอให้ทำออกมาดีๆล่ะ...

คงคิดถึงสาวๆแย่เลย T T