第42話『お帰りなさい ! 満と薫! !』

ตอนที่ 42 ต้อนรับกลับมานะ ! มิจิรุกับคาโอรุ !!

My Rating
งานภาพ : 7.5/10
เนื้อเรื่อง : 10/10
คะแนนรวม : 17.5/20

==คำเตือน==
ตอนนี้ภาพเยอะมากถึงมากที่สุด โปรดระวังอินเตอร์เนตของท่าน

 

ซากิกับไมยังคงอึ้งจากท้ายตอนที่แล้ว...องค์หญิงฟีเลียบอกว่าต้องรีบกลับไปปกป้อง
บ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์ที่เจ๊แกเป็นคนซ่อนไว้ที่ดินแดนแห่งพฤกษาด้วยตัวเอง

" แต่ว่าไม่มีคาราเฟ่ ทางก็ไม่สามารถเปิดได้นะลาปี้ "

" ยังไม่หมดหวังหรอกค่ะ ฉันจะลองดู "

ในที่สุดก็กลับมากันได้...แต่ว่าองค์หญิง....ไม่อยู่....

มีแสงอะไรบางอย่างลอยเข้าไปหาโคโรเนะที่ร้านปังปาก้า....

เอ่อ....บ้านโกยานสร้างเสร็จใหม่ตอนไหน...

" ยอดเยี่ยม....โมโหซะจริงๆเลยตอนที่พรีเคียวถล่มซะยับ...แต่ว่า...."

" เป็นไงบ้างล่ะขอรับ ?....my home ของผมที่ grade up แล้ว...
ฟื้นคืนมาใหม่อีกอย่างงดงามใช่ไหมล่ะขอรับคุณมิจิรุ คุณคาโอรุ....? "

เอ็งจะแร่ดยัดภาษาอังกฤษทำไมให้ตูปวดหัวฟะ =_=

" ไม่ได้ยินสินะขอรับ...พวกคุณก็คงไม่ตื่น
ขึ้นมาแบบนี้ตลอด-----ดดดดไป......"

ทุกคนยังคงรอองค์หญิงอยู่ แต่ก็ไม่ออกมาซะที...

" สุดท้ายก็ฟื้นบ่อน้ำกลับมาได้ทั้งหมดแล้ว แต่จากนี้จะทำไงดีล่ะ ? "

" ไม ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าพวกเราก็พยายามฝ่าฟันมาจนถึงตอนนี้นี่นะ ไม่ว่าเวลาไหน..."

พวกตัวเล็กประสานมือด้วย น่ารักจริงจิ๊ง...

ในห้องซากิ ทุกคนกำลังดูแผนที่แล้วคิดว่าจะไปตามหาองค์หญิงที่ไหนดี
วงเกือบแตกเพราะนึกว่ามีคนเข้ามา ที่ไหนได้โคโรเนะนี่เอง...

" รอดไปลาปี้ อยากจะขอยือแมวเหมียวจริงๆลาปี้ "

" พูดถึงมือน่ะ...หมายถึงแค่เท้าหน้าเท่านั้นนะ...."

แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก โคโรเนะพูดด๊ายยยยยยยยยยยย

แถมเสียงเท่แสรดดดดดดดดดดดดดดด

" ถ้าเรื่ององค์หญิงฟีเลียล่ะก็ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ...."

" อะ...วะ.....อะ....วาวาาา.....าาาาาาา "

ทางด้านดาร์คฟอล ในที่สุดก็รีไซเคิลมากันครบเลย เฮือก ! โกยานรายงานแผนว่าประสบความสำเร็จ..

" โกยาน...องค์หญิงของดินแดนแห่งน้ำล่ะ ? จับตัวมารึเปล่า ? "

" ปะ.....เปล่าขอรับ...."

" ไอ้โง่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

เพราะถ้าจับองค์หญิงมาได้ ต้นไม้แห่งโลกก็จะแห้งตายและจะสามารถทำให้โลกนี้เป็นโลกที่ถูกทำลายได้

และอาคุก็ออกคำสั่งให้โกไปตามจับองค์หญิงมา

แล้ววันๆเอ็งทำไรวะ เห็นเอาแต่อ้าปากด่าลูกน้อง

น้ำเน่าๆในคาราเฟ่เหลือนิดเดียวแล้ว...

พากันมาที่ต้นไม้แห่งท้องฟ้า และทุกคนก็ได้รู้ว่าองค์หญิงอาศัยอยู่ในร่างโคโรเนะ

ไม่ค่อยชัวร์นะคะว่าทำไมกลับร่างเดิมไม่ได้ อาจจะเพราะฝืนตัวเองตอนใช้พลังกลับมาโลกนี้น่ะแหละ

ไม่มีที่จะอยู่แล้วรึ =_= และจะกลับร่างเดิมได้ต้องมีคาราเฟ่

ซากิขำเพราะตลกที่เห็นโคโรเนะยืนสองขา

" ไม่ใช่เวลาจะมาหัวเราะนะซากิ...ฉันจะพักหน่อยล่ะ.... "

" รู้แล้วน่าโคโรเนะ ทำเป็นพูดเหมือนผู้ใหญ่ไปได้ อายุแค่ 5 ปีแท้ๆ "

" แมวอายุ 5 ปีถ้าเปรียบเทียบกับคนแล้วก็จะเทียบเท่ากับคนอายุ 40 ปีเลยนะ "

จริงง่ะ @_@

" ตามนั้นแหละ ต้องฟังคำแนะนำของผู้ใหญ่นะ..."

".....ถูกแมวสั่งสอนนี่มัน....."

โคโรเนะเท่จังตอนนี้...

" มาแล้ว ! "

ฉงฉานโคโรเนะ ได้นอนแปบเดียวเอง

คราวนี้คาเรฮานจับคู่ใหม่มากับโดโรโดโรน

โดโระนิสัยยังเหมือนเดิมเป๊ะ ! ขี้ขลาด ขี้กลัว =_=

" วันนี้ใช้ร่างเดิมรึ แต่ไม่ว่าจะใช้ร่างไหนก็ไร้ประโยชน์ "

คาเรจจิทำโชว์เท่ ขอลุยเดี่ยว สั่งให้โดโระตามหาองค์หญิง

" เพราะผลจากคาราเฟ่ทำให้พลังแห่งการทำลาย และพลัง
ของดินแดนแห่งน้ำ รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
กลายเป็นพลังที่แข็งแกร่งมาก แสงแห่งภูติธรรมดา
ไม่อาจต้านอยู่ได้หรอกค่ะ...! "

" ฟูปุ ช่วยพรีเคียวกันมุปุ ! "

ถึงจะได้สไปรัลริงมาก็สู้มันไม่ได้เลย เพลงเริ่ดๆอลังการตัดฉับ...ดับอารมณ์ได้ดีจัง...

" ถ้าคิดว่าจะชนะพวกฉันได้ ก็คิดผิดมากแล้วล่ะนะ "

" ไม่ว่าจะทำอะไร โอกาสชนะของพวกแกก็ไม่มีแม้ 1% ! "

โคโรเนะจะไปช่วยซากิ แต่องค์หญิงก็ห้ามไว้

" ทนดูเฉยๆไม่ได้หรอก ! ถ้าไม่ได้ซากิช่วยไว้ล่ะก็
คงไม่มีฉันในตอนนี้ ! เพราะงั้นอยากจะช่วยซากิ
ถ้าเพื่อซากิแล้วล่ะก็อะไรก็ทำได้ ! "

O[]O !!!!!!!!!! โคโรเนะ เท่มากกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!

แต่ที่พูดนี่หมายความว่าไมจังจะเป็นไงก็ช่างรึ - -

" องค์หญิง มูปุก็จะช่วยมุปุ ! "

" ช่วยพรีเคียวปุปุ ! "

" เข้าใจแล้วค่ะ...ลองดูกันเถอะ ถ้ามีพลังของทุกคนล่ะก็อาจจะทำสำเร็จ "

" องค์หญิง จะให้พลังของมูปุนะมุปุ "

" พลังของฟูปุด้วยปุปุ "

" ลงมือกันเถอะ...ถ้ามีโอกาสแค่เพียง 1% ล่ะก็.....! "

โคโรเนะเท่อีกแล้วววววววว

ทางด้านโกยานก็จิบชาอยู่บ้านที่อัพเกรดแล้วหลังใหม่อย่างสบายใจ

โกยานถึงกับขำกลิ้งเมื่อพรีเคียวในสถานการณ์ย่ำแย่...ผ่านชาม....

" เหล่าชีวิตทั้งหลายในดินแดนแห่งพฤกษา
กรุณาให้ยืมพลังด้วย จงไปถึง...ทั้งสองคน ! "

พลังขององค์หญิงมาถึงคาราเฟ่ เปลี่ยนน้ำบูดเป็นน้ำดี...และก็กลายเป็นแสงกลมๆ 2 ก้อน

กลิ้งขลุกๆออกนอกคาราเฟ่...แต่ไอ้โกก็ไม่ได้รู้ตัว...

ดันทำให้คนดูลุ้นโดยการค้างบนหินอีกเอ้า !

อีกนิดเดียวแท้ๆ แต่พวกนี้ก็หมดแรงม่อยกระรอก...

" รีบๆยอมแพ้ซะเถอะน่า "

" ไม่ ! "

" พวกเราไม่มีทาง....! "

" ยอมแพ้เด็ดขาด ! "

" ไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด ! "

เสียงของซากิกับไมเป็นเอคโค่ดังมาถึงใต้น้ำ ( คาดว่ามาจากชามโกยาน )

" เสียงซากิ...."

" เสียงไม..."

ไม่ได้ขยับปาก....พูดกันทางไหน เทเลพาธีเรอะ =[]= !

" ที่นี่....ที่ไหน ? "

" ไม่รู้สิ...พวกเราไม่ได้หายไป.... "

" ไม่รู้เหมือนกัน...."

ทางด้านพรีเคียว ทั้งคู่ยังคงสู้ต่อไป....และเสียงก็ดังเอคโค่ให้มิตจี้กับคาโอรุได้ยินรอบสอง

" เสียงเมื่อกี้...! "

" ใช่แน่ๆ "

" ไม่ผิดแน่ เสียงของสองคนนั้น "

ทั้งสองคนพยายามขยับ แต่ก็ขยับไม่ได้เลย

" แต่ว่าไม่ว่าจะอยู่ในเวลาอันตรายแค่ไหน ก็ไม่เคยยอมแพ้เลยนะ สองคนนั้น "

" ในตอนนี้ แม้จะไม่มีใครขอร้อง แต่คงจะพยายามเพื่อใครสักคนอยู่แน่...รวมพลังกันสองคน "

" มิจิรุ ฉันน่ะไม่อยากยอมแพ้หรอกนะ "

" ฉันก็ด้วย...อยากเจอกับสองคนนั้นอีก..."

" อยากจะเจอกับทั้งสองคนนั้นอีกครั้ง "

มีคนญี่ปุ่นแอบแซว...4 คน แต่ดันใช้เพลง 3 nin no kizuna ของภาค MH...

พยายามเข้า ~~~~~~~~ !!!!!!

" เพื่อซากิและไม พลัง..ขอยืมพลังด้วยค่ะ มิจิรุ คาโอรุ ! "

ทั้งสองคนพยายามเข้า ~ !!!!!

พลังหยดสุดท้ายจากคาราเฟ่เริ่มขยับ

แล้วร่วงลงน้ำ ตุ๋ม !

ยัตต้า ~~~

พลังทั้งสองลูกลอยเข้าไปในสร้อยของมิตจี้และคาโอรุ...

ซีนนี้เท่มั่กเลย อลังการ...

แล้วทำไมต้องเอาเพลงเก่าภาคแรกมาใช้ฟะ หมดอารมณ์ =_=

ตายแล้วโกจัง ตายแน่....

" นี่มันอะไรกัน.....ตกเหรอเนี่ย !? งั้นเมื่อกี้...ก็... "

ไอ้โกเอ๊ย ตอนหน้าแกโดนด่าอีกแน่ อาเมน...

ในที่สุดบลูมกับอีเกร็ทก็นอนแอ้งแม้ง....

" จะมอบจุดจบให้ล่ะนะ "

" น่าเสียดายจังพรีเคียว บ๊ายยยย ~ "

แต่ว่าก่อนจะถูกถล่ม ก็มีพลังมาช่วยอีกแล้ว !

และเงาภายใต้แสงนั้น.....

กลับมาแล้ว T[]T !!!!!!!!!!!!!!!!

เพลงประกอบมันต้องแบบซีนนี้เซ่ถึงจะซึ้ง !!!!!

" อะไรกันพวกแก....อย่ามายุ่งน่า "

" มาทำอะไร ? "

" เพราะได้ยินเสียง "

" เสียงซากิกับไม "

" มาเพราะได้ยินเสียงของทั้งสองคน"

" พวกแก...บอกว่ามาเพื่อช่วยพรีเคียวงั้นรึ....? "

" พวกนั้นน่ะเป็นเพื่อนกับพรีเคียว "

" อภัยให้ไม่ได้ ลืมบุญคุณของท่านอาคุไดคานที่ให้กำเนิดขึ้นมารึไง !? "

" พวกเราไม่เคยลืมบุญคุณเลย ถ้าไม่มีท่านอาคุไดคาน พวกเราก็คงไม่มีตัวตนขึ้นมา "

" ขัดคำสั่งก็แน่อยู่แล้วที่ท่านอาคุไดคานจะโกรธ แต่ว่าพวกเราก็มีความปรารถนาของตัวเอง "

" อยากจะเห็นบ่อน้ำแห่งท้องฟ้าที่กลับมาเขียวขจีอีกครั้ง "

" กับซากิและไม "

มิตจี้คาโอ !!!! T[]T พวกเธอเกิดมาจากอาคุแน่เรอะเนี่ยยยย ทำไมเป็นคนดีงี้ โฮว !!!! TwT

" เจ้าพวกทรยศ ! "

" จะว่าร้ายยังไงก็ไม่สนหรอก "

" พวกเราจะไม่โกหกหัวใจของตัวเองอีกแล้ว "

" โอ๊ย หนวกหูน่า ! จะอะไรก็ช่าง ถอยไปจากตรงนั้นซะ ! "

" ถ้าหมายความว่าจะทำร้ายสองคนนี้แล้วล่ะก็...! "

" พวกเราจะเป็นคู่ต่อสู้ให้เอง ! "

โดโระทำเป็นเนียนสั่งอีกนะ คาเรจจี้จัดการมันซิ เออดี =_=

ไอ้นี่ก็บ้าจี้ตาม

มิตจี้คาโอสะท้อนพลังคาเรจจี้กลับไป...

จะบอกว่าท่าปล่อยพลังสุดยอด เหมือนท่าแปลงร่างไรเดอร์....

คาเรจจิโดนพลังของมิตจี้คาโอจนสัญลักษณ์โกยานตรงหน้าอกสลายไป สีตัวมันก็กลับเป็นสีเดิมด้วยอ่ะ

" โดโรโดโรน ! ไปกันเลย ! "

" ถอยเลยย ~ !!!! "

" เอ๋ !!!!!!!? "

" นี่เรียกว่าล่วงหน้าไปก่อนใช่มั๊ยยยย !!!!!!!!!!!!? "

บ๊ายบายรอบสอง คาเรจจี้...

สิ่งสุดท้ายที่คาเรฮานพูด คือ ชื่อของอาคุไดคาน.....พอโดนท่าไปแล้วสิ่งที่ออกมาไม่ใช่อุไซน่า แต่...

เหมือนมันจะพูดไม่เป็นภาษานะไอ้ตัวนี้ จะเรียกมันว่าอะไรดี....มินิโกยาน ?

" หายไปซะแล้ว ถ้าหนีมาก่อนก็ดี ไม่ใช่ความผิดของฉันนะ บ๊ายบาย "

นายยังเสมอต้นเสมอปลายดีมาก โดโระ....

ซีนนี้อย่างซึ้ง TwT เพลงแบบว่าเข้าบรรยากาศมาก ไม่ได้นึกอยากยัดก็ยัดแบบซีนผ่านๆมา

ไม่บรรยายนะ ดูภาพเอง ( ไม่ได้อู้นะคะ กร๊ากกกก )

" ทำไมเหรอ ? "

" ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ ? "

" น้ำตาน่ะนะไม่ได้ไหลแค่ในเวลาที่เศร้าหรอก "

" เวลาที่มีความสุขก็มีน้ำตาได้เหมือนกัน "

" ต้อนรับกลับมานะ "

ยังไงก็ชอบตอนมิตจี้คาโอทำหน้าโฉดมากกว่าตอนยิ้มนะ รึเราจะติดอิมเมจจากฉบับ comic มากไป...

จบลงง่ายจัง น่าจะมีซีนซากิไมวิ่งไปกอดมิตจี้คาโอซักนิดน้า ><

โคโรเนะมันแมวแน่ป่าวเนี่ย ตัวบะเร่อ

เครดิตคนพากย์ ชื่อมูปุฟูปุหายไปแล้ว เป็นชื่อมิตจี้คาโอแทน ใช้คนเดียวกันก็วางซ้อนกันก็ได้

จะมีความหมายอะไรแอบแฝงป่าวหว่า ถ้าเป็นโตเอะคงไม่มีมั้ง....

ยูริโกะซังกับอาเคมิซังคงสับสนชีวิตแย่ คนเดียวควบสองบทที่ต่างกันสุดขั้ว...

" วันนี้ติวเตรียมสอบกับมิจิรุและคาโอรุ ! "

" ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นแท้ๆ ยังถูกเพ่งเล็งอีก "

และตอนหน้าเรามาลุ้นกันเถอะ มิโนริจะจำคาโอรุได้หรือไม่ !

รู้สึกคนญี่ปุ่นจะลุ้นตอนหน้ากันมากกว่าตอนนี้อีกนะ เหอะๆ

 

My Comment

ในที่สุด !!!!!!!!!!!

ตอนนี้ที่รอคอยมาแสนนาน TwT

น้ำตาไหลพรากๆๆๆๆๆๆ คำพูดโดนใจม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

คนญี่ปุ่นหลายคนก็เขียนลงบลอคลงไดอารี่ของพวกเค้าว่า ร้องไห้จนน้ำตาบังตา มองทีวีไม่เห็น ( ฮา)

ตอนนี้ไม่ต้องบรรยายอะไรมากค่ะ ขอสั้นๆประโยคเดียว

" มิจิรุ คาโอรุ ต้อนรับกลับมานะ "

ว่าแต่แอบกลัวนิดๆจัง แฮปปี้เกินจนน่ากลัว มันจะกระชากอารมณ์อีกไหมเนี่ย

ปล. ขอตินิด จะเอาเพลงของภาคเก่าๆมาใช้ทำไมให้เสียอารมณ์ฟะ....="= แต่งไม่ทันรึไง ?