第42話『お帰りなさい ! 満と薫! !』
ตอนที่ 42 ต้อนรับกลับมานะ ! มิจิรุกับคาโอรุ !!
My Rating
งานภาพ : 7.5/10
เนื้อเรื่อง : 10/10
คะแนนรวม : 17.5/20
==คำเตือน==
ตอนนี้ภาพเยอะมากถึงมากที่สุด โปรดระวังอินเตอร์เนตของท่าน
ซากิกับไมยังคงอึ้งจากท้ายตอนที่แล้ว...องค์หญิงฟีเลียบอกว่าต้องรีบกลับไปปกป้อง
บ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์ที่เจ๊แกเป็นคนซ่อนไว้ที่ดินแดนแห่งพฤกษาด้วยตัวเอง
" แต่ว่าไม่มีคาราเฟ่ ทางก็ไม่สามารถเปิดได้นะลาปี้ "
" ยังไม่หมดหวังหรอกค่ะ ฉันจะลองดู "
ในที่สุดก็กลับมากันได้...แต่ว่าองค์หญิง....ไม่อยู่....
มีแสงอะไรบางอย่างลอยเข้าไปหาโคโรเนะที่ร้านปังปาก้า....
เอ่อ....บ้านโกยานสร้างเสร็จใหม่ตอนไหน...
" ยอดเยี่ยม....โมโหซะจริงๆเลยตอนที่พรีเคียวถล่มซะยับ...แต่ว่า...."
" เป็นไงบ้างล่ะขอรับ ?....my home
ของผมที่ grade up แล้ว...
ฟื้นคืนมาใหม่อีกอย่างงดงามใช่ไหมล่ะขอรับคุณมิจิรุ คุณคาโอรุ....? "
เอ็งจะแร่ดยัดภาษาอังกฤษทำไมให้ตูปวดหัวฟะ =_=
" ไม่ได้ยินสินะขอรับ...พวกคุณก็คงไม่ตื่น
ขึ้นมาแบบนี้ตลอด-----ดดดดไป......"
ทุกคนยังคงรอองค์หญิงอยู่ แต่ก็ไม่ออกมาซะที...
" สุดท้ายก็ฟื้นบ่อน้ำกลับมาได้ทั้งหมดแล้ว แต่จากนี้จะทำไงดีล่ะ ? "
" ไม ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าพวกเราก็พยายามฝ่าฟันมาจนถึงตอนนี้นี่นะ ไม่ว่าเวลาไหน..."
พวกตัวเล็กประสานมือด้วย น่ารักจริงจิ๊ง...
ในห้องซากิ ทุกคนกำลังดูแผนที่แล้วคิดว่าจะไปตามหาองค์หญิงที่ไหนดี
วงเกือบแตกเพราะนึกว่ามีคนเข้ามา ที่ไหนได้โคโรเนะนี่เอง...
" รอดไปลาปี้ อยากจะขอยือแมวเหมียวจริงๆลาปี้ "
" พูดถึงมือน่ะ...หมายถึงแค่เท้าหน้าเท่านั้นนะ...."
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก โคโรเนะพูดด๊ายยยยยยยยยยยย
แถมเสียงเท่แสรดดดดดดดดดดดดดดด
" ถ้าเรื่ององค์หญิงฟีเลียล่ะก็ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ...."
" อะ...วะ.....อะ....วาวาาา.....าาาาาาา "
ทางด้านดาร์คฟอล ในที่สุดก็รีไซเคิลมากันครบเลย เฮือก ! โกยานรายงานแผนว่าประสบความสำเร็จ..
" โกยาน...องค์หญิงของดินแดนแห่งน้ำล่ะ ? จับตัวมารึเปล่า ? "
" ปะ.....เปล่าขอรับ...."
" ไอ้โง่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
เพราะถ้าจับองค์หญิงมาได้ ต้นไม้แห่งโลกก็จะแห้งตายและจะสามารถทำให้โลกนี้เป็นโลกที่ถูกทำลายได้
และอาคุก็ออกคำสั่งให้โกไปตามจับองค์หญิงมา
แล้ววันๆเอ็งทำไรวะ เห็นเอาแต่อ้าปากด่าลูกน้อง
น้ำเน่าๆในคาราเฟ่เหลือนิดเดียวแล้ว...
พากันมาที่ต้นไม้แห่งท้องฟ้า และทุกคนก็ได้รู้ว่าองค์หญิงอาศัยอยู่ในร่างโคโรเนะ
ไม่ค่อยชัวร์นะคะว่าทำไมกลับร่างเดิมไม่ได้ อาจจะเพราะฝืนตัวเองตอนใช้พลังกลับมาโลกนี้น่ะแหละ
ไม่มีที่จะอยู่แล้วรึ =_= และจะกลับร่างเดิมได้ต้องมีคาราเฟ่
ซากิขำเพราะตลกที่เห็นโคโรเนะยืนสองขา
" ไม่ใช่เวลาจะมาหัวเราะนะซากิ...ฉันจะพักหน่อยล่ะ.... "
" รู้แล้วน่าโคโรเนะ ทำเป็นพูดเหมือนผู้ใหญ่ไปได้ อายุแค่ 5 ปีแท้ๆ "
" แมวอายุ 5 ปีถ้าเปรียบเทียบกับคนแล้วก็จะเทียบเท่ากับคนอายุ 40 ปีเลยนะ "
จริงง่ะ @_@
" ตามนั้นแหละ ต้องฟังคำแนะนำของผู้ใหญ่นะ..."
".....ถูกแมวสั่งสอนนี่มัน....."
โคโรเนะเท่จังตอนนี้...
" มาแล้ว ! "
ฉงฉานโคโรเนะ ได้นอนแปบเดียวเอง
คราวนี้คาเรฮานจับคู่ใหม่มากับโดโรโดโรน
โดโระนิสัยยังเหมือนเดิมเป๊ะ ! ขี้ขลาด ขี้กลัว =_=
" วันนี้ใช้ร่างเดิมรึ แต่ไม่ว่าจะใช้ร่างไหนก็ไร้ประโยชน์ "
คาเรจจิทำโชว์เท่ ขอลุยเดี่ยว สั่งให้โดโระตามหาองค์หญิง
" เพราะผลจากคาราเฟ่ทำให้พลังแห่งการทำลาย และพลัง
ของดินแดนแห่งน้ำ รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
กลายเป็นพลังที่แข็งแกร่งมาก แสงแห่งภูติธรรมดา
ไม่อาจต้านอยู่ได้หรอกค่ะ...! "
" ฟูปุ ช่วยพรีเคียวกันมุปุ ! "
ถึงจะได้สไปรัลริงมาก็สู้มันไม่ได้เลย เพลงเริ่ดๆอลังการตัดฉับ...ดับอารมณ์ได้ดีจัง...
" ถ้าคิดว่าจะชนะพวกฉันได้ ก็คิดผิดมากแล้วล่ะนะ "
" ไม่ว่าจะทำอะไร โอกาสชนะของพวกแกก็ไม่มีแม้ 1% ! "
โคโรเนะจะไปช่วยซากิ แต่องค์หญิงก็ห้ามไว้
" ทนดูเฉยๆไม่ได้หรอก ! ถ้าไม่ได้ซากิช่วยไว้ล่ะก็
คงไม่มีฉันในตอนนี้ ! เพราะงั้นอยากจะช่วยซากิ
ถ้าเพื่อซากิแล้วล่ะก็อะไรก็ทำได้ ! "
O[]O !!!!!!!!!! โคโรเนะ เท่มากกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!
แต่ที่พูดนี่หมายความว่าไมจังจะเป็นไงก็ช่างรึ - -
" องค์หญิง มูปุก็จะช่วยมุปุ ! "
" ช่วยพรีเคียวปุปุ ! "
" เข้าใจแล้วค่ะ...ลองดูกันเถอะ ถ้ามีพลังของทุกคนล่ะก็อาจจะทำสำเร็จ "
" องค์หญิง จะให้พลังของมูปุนะมุปุ "
" พลังของฟูปุด้วยปุปุ "
" ลงมือกันเถอะ...ถ้ามีโอกาสแค่เพียง 1% ล่ะก็.....! "
โคโรเนะเท่อีกแล้วววววววว
ทางด้านโกยานก็จิบชาอยู่บ้านที่อัพเกรดแล้วหลังใหม่อย่างสบายใจ
โกยานถึงกับขำกลิ้งเมื่อพรีเคียวในสถานการณ์ย่ำแย่...ผ่านชาม....
" เหล่าชีวิตทั้งหลายในดินแดนแห่งพฤกษา
กรุณาให้ยืมพลังด้วย จงไปถึง...ทั้งสองคน ! "
พลังขององค์หญิงมาถึงคาราเฟ่ เปลี่ยนน้ำบูดเป็นน้ำดี...และก็กลายเป็นแสงกลมๆ 2 ก้อน
กลิ้งขลุกๆออกนอกคาราเฟ่...แต่ไอ้โกก็ไม่ได้รู้ตัว...
ดันทำให้คนดูลุ้นโดยการค้างบนหินอีกเอ้า !
อีกนิดเดียวแท้ๆ แต่พวกนี้ก็หมดแรงม่อยกระรอก...
" รีบๆยอมแพ้ซะเถอะน่า "
" ไม่ ! "
" พวกเราไม่มีทาง....! "
" ยอมแพ้เด็ดขาด ! "
" ไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด ! "
เสียงของซากิกับไมเป็นเอคโค่ดังมาถึงใต้น้ำ ( คาดว่ามาจากชามโกยาน )
" เสียงซากิ...."
" เสียงไม..."
ไม่ได้ขยับปาก....พูดกันทางไหน เทเลพาธีเรอะ =[]= !
" ที่นี่....ที่ไหน ? "
" ไม่รู้สิ...พวกเราไม่ได้หายไป.... "
" ไม่รู้เหมือนกัน...."
ทางด้านพรีเคียว ทั้งคู่ยังคงสู้ต่อไป....และเสียงก็ดังเอคโค่ให้มิตจี้กับคาโอรุได้ยินรอบสอง
" เสียงเมื่อกี้...! "
" ใช่แน่ๆ "
" ไม่ผิดแน่ เสียงของสองคนนั้น "
ทั้งสองคนพยายามขยับ แต่ก็ขยับไม่ได้เลย
" แต่ว่าไม่ว่าจะอยู่ในเวลาอันตรายแค่ไหน ก็ไม่เคยยอมแพ้เลยนะ สองคนนั้น "
" ในตอนนี้ แม้จะไม่มีใครขอร้อง แต่คงจะพยายามเพื่อใครสักคนอยู่แน่...รวมพลังกันสองคน "
" มิจิรุ ฉันน่ะไม่อยากยอมแพ้หรอกนะ "
" ฉันก็ด้วย...อยากเจอกับสองคนนั้นอีก..."
" อยากจะเจอกับทั้งสองคนนั้นอีกครั้ง "
มีคนญี่ปุ่นแอบแซว...4 คน แต่ดันใช้เพลง 3 nin no kizuna ของภาค MH...
พยายามเข้า ~~~~~~~~ !!!!!!
" เพื่อซากิและไม พลัง..ขอยืมพลังด้วยค่ะ มิจิรุ คาโอรุ ! "
ทั้งสองคนพยายามเข้า ~ !!!!!
พลังหยดสุดท้ายจากคาราเฟ่เริ่มขยับ
แล้วร่วงลงน้ำ ตุ๋ม !
ยัตต้า ~~~
พลังทั้งสองลูกลอยเข้าไปในสร้อยของมิตจี้และคาโอรุ...
ซีนนี้เท่มั่กเลย อลังการ...
แล้วทำไมต้องเอาเพลงเก่าภาคแรกมาใช้ฟะ หมดอารมณ์ =_=
ตายแล้วโกจัง ตายแน่....
" นี่มันอะไรกัน.....ตกเหรอเนี่ย !? งั้นเมื่อกี้...ก็... "
ไอ้โกเอ๊ย ตอนหน้าแกโดนด่าอีกแน่ อาเมน...
ในที่สุดบลูมกับอีเกร็ทก็นอนแอ้งแม้ง....
" จะมอบจุดจบให้ล่ะนะ "
" น่าเสียดายจังพรีเคียว บ๊ายยยย ~ "
แต่ว่าก่อนจะถูกถล่ม ก็มีพลังมาช่วยอีกแล้ว !
และเงาภายใต้แสงนั้น.....
กลับมาแล้ว T[]T !!!!!!!!!!!!!!!!
เพลงประกอบมันต้องแบบซีนนี้เซ่ถึงจะซึ้ง !!!!!
" อะไรกันพวกแก....อย่ามายุ่งน่า "
" มาทำอะไร ? "
" เพราะได้ยินเสียง "
" เสียงซากิกับไม "
" มาเพราะได้ยินเสียงของทั้งสองคน"
" พวกแก...บอกว่ามาเพื่อช่วยพรีเคียวงั้นรึ....? "
" พวกนั้นน่ะเป็นเพื่อนกับพรีเคียว "
" อภัยให้ไม่ได้ ลืมบุญคุณของท่านอาคุไดคานที่ให้กำเนิดขึ้นมารึไง !? "
" พวกเราไม่เคยลืมบุญคุณเลย ถ้าไม่มีท่านอาคุไดคาน พวกเราก็คงไม่มีตัวตนขึ้นมา "
" ขัดคำสั่งก็แน่อยู่แล้วที่ท่านอาคุไดคานจะโกรธ แต่ว่าพวกเราก็มีความปรารถนาของตัวเอง "
" อยากจะเห็นบ่อน้ำแห่งท้องฟ้าที่กลับมาเขียวขจีอีกครั้ง "
" กับซากิและไม "
มิตจี้คาโอ !!!! T[]T พวกเธอเกิดมาจากอาคุแน่เรอะเนี่ยยยย ทำไมเป็นคนดีงี้ โฮว !!!! TwT
" เจ้าพวกทรยศ ! "
" จะว่าร้ายยังไงก็ไม่สนหรอก "
" พวกเราจะไม่โกหกหัวใจของตัวเองอีกแล้ว "
" โอ๊ย หนวกหูน่า ! จะอะไรก็ช่าง ถอยไปจากตรงนั้นซะ ! "
" ถ้าหมายความว่าจะทำร้ายสองคนนี้แล้วล่ะก็...! "
" พวกเราจะเป็นคู่ต่อสู้ให้เอง ! "
โดโระทำเป็นเนียนสั่งอีกนะ คาเรจจี้จัดการมันซิ เออดี =_=
ไอ้นี่ก็บ้าจี้ตาม
มิตจี้คาโอสะท้อนพลังคาเรจจี้กลับไป...
จะบอกว่าท่าปล่อยพลังสุดยอด เหมือนท่าแปลงร่างไรเดอร์....
คาเรจจิโดนพลังของมิตจี้คาโอจนสัญลักษณ์โกยานตรงหน้าอกสลายไป สีตัวมันก็กลับเป็นสีเดิมด้วยอ่ะ
" โดโรโดโรน ! ไปกันเลย ! "
" ถอยเลยย ~ !!!! "
" เอ๋ !!!!!!!? "
" นี่เรียกว่าล่วงหน้าไปก่อนใช่มั๊ยยยย !!!!!!!!!!!!? "
บ๊ายบายรอบสอง คาเรจจี้...
สิ่งสุดท้ายที่คาเรฮานพูด คือ ชื่อของอาคุไดคาน.....พอโดนท่าไปแล้วสิ่งที่ออกมาไม่ใช่อุไซน่า แต่...
เหมือนมันจะพูดไม่เป็นภาษานะไอ้ตัวนี้ จะเรียกมันว่าอะไรดี....มินิโกยาน ?
" หายไปซะแล้ว ถ้าหนีมาก่อนก็ดี ไม่ใช่ความผิดของฉันนะ บ๊ายบาย "
นายยังเสมอต้นเสมอปลายดีมาก โดโระ....
ซีนนี้อย่างซึ้ง TwT เพลงแบบว่าเข้าบรรยากาศมาก ไม่ได้นึกอยากยัดก็ยัดแบบซีนผ่านๆมา
ไม่บรรยายนะ ดูภาพเอง ( ไม่ได้อู้นะคะ กร๊ากกกก )
" ทำไมเหรอ ? "
" ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ ? "
" น้ำตาน่ะนะไม่ได้ไหลแค่ในเวลาที่เศร้าหรอก "
" เวลาที่มีความสุขก็มีน้ำตาได้เหมือนกัน "
" ต้อนรับกลับมานะ "
ยังไงก็ชอบตอนมิตจี้คาโอทำหน้าโฉดมากกว่าตอนยิ้มนะ รึเราจะติดอิมเมจจากฉบับ comic มากไป...
จบลงง่ายจัง น่าจะมีซีนซากิไมวิ่งไปกอดมิตจี้คาโอซักนิดน้า ><
โคโรเนะมันแมวแน่ป่าวเนี่ย ตัวบะเร่อ
เครดิตคนพากย์ ชื่อมูปุฟูปุหายไปแล้ว เป็นชื่อมิตจี้คาโอแทน ใช้คนเดียวกันก็วางซ้อนกันก็ได้
จะมีความหมายอะไรแอบแฝงป่าวหว่า ถ้าเป็นโตเอะคงไม่มีมั้ง....
ยูริโกะซังกับอาเคมิซังคงสับสนชีวิตแย่ คนเดียวควบสองบทที่ต่างกันสุดขั้ว...
" วันนี้ติวเตรียมสอบกับมิจิรุและคาโอรุ ! "
" ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นแท้ๆ ยังถูกเพ่งเล็งอีก "
และตอนหน้าเรามาลุ้นกันเถอะ มิโนริจะจำคาโอรุได้หรือไม่ !
รู้สึกคนญี่ปุ่นจะลุ้นตอนหน้ากันมากกว่าตอนนี้อีกนะ เหอะๆ
My Comment
ในที่สุด !!!!!!!!!!!
ตอนนี้ที่รอคอยมาแสนนาน TwT
น้ำตาไหลพรากๆๆๆๆๆๆ คำพูดโดนใจม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนญี่ปุ่นหลายคนก็เขียนลงบลอคลงไดอารี่ของพวกเค้าว่า ร้องไห้จนน้ำตาบังตา มองทีวีไม่เห็น ( ฮา)
ตอนนี้ไม่ต้องบรรยายอะไรมากค่ะ ขอสั้นๆประโยคเดียว
" มิจิรุ คาโอรุ ต้อนรับกลับมานะ "
ว่าแต่แอบกลัวนิดๆจัง แฮปปี้เกินจนน่ากลัว มันจะกระชากอารมณ์อีกไหมเนี่ย
ปล. ขอตินิด จะเอาเพลงของภาคเก่าๆมาใช้ทำไมให้เสียอารมณ์ฟะ....="= แต่งไม่ทันรึไง ?