第37話『みんな仲間だ! 明日にジャンプ! 』

ตอนที่ 37 ทุกคนคือพวกพ้อง ! กระโดดสู่วันพรุ่งนี้ !

My Rating
งานภาพ : 8.5/10
เนื้อเรื่อง : 7.5/10
คะแนนรวม : 16/20

 

ซากิมาสายเลยโดนเคนตะบ่นแล้วก็ปล่อยมุขใส่นิดหน่อย พอมิยาซาโกะมาต่อมุขกลับไม่มีใครขำ

เมื่อมุขแป้กไปแบบนี้ มิยาซาโกะก็เสียความมั่นใจไปนิดหน่อย

พอมาเห็นเวทีที่จะต้องขึ้นแสดงกับเคนตะ มิยาซาโกะก็เกร็งสุดๆ เพราะเวทีมันใหญ่

ใกล้เวลาจะเปิดทำการบ้านผีสิงแต่ก็เจอปัญหาลวดหมด ซากิเลยแนะนำให้เอาเทปแปะแทน

แล้วก็เกิดปัญหาแล้วเพราะมิยาซาโกะไม่อยากจะเล่นตลกต่อแล้ว เพราะหมดความมั่นใจ

และม่านที่เอาเทปแปะไว้เมื่อกี้ก็ยึดไม่อยู่ ร่วงลงมาซะแล้ว

คนที่อาสาจะไปเอาลวดมาเพิ่มให้เมื่อกี้บอกว่าลวดไม่มีแล้ว ได้ไม้มาแทน...

เอาแม็ก แม็กมันงี้เลย...

" ยังไงตอนนี้ทุกคนก็ประจำตำแหน่งของตัวเองก่อนเถอะ ! "

" ประจำตำแหน่ง....? แล้วตรงนี้ล่ะจะเอายังไง !? "

" ไม่เป็นไร วางใจเถอะ ! "

" ซากิ ที่บอกว่าให้วางใจน่ะ.....? "

" ฉันจะยกไว้เอง "

" ยก.....ด้วยมือเนี่ยนะ !? "

" ตอนนี้ลูกค้ากำลังจะมาแล้วก็ต้องทำแบบนี้เท่านั้นล่ะ "

" แต่ว่า..."

" ไม่เป็นไรน่า เรื่องใช้แรงน่ะฉันมั่นใจอยู่แล้ว รีบๆไปเถอะ "

บ้านผีสิงเปิดทำการ เด็กสองคนเป็นลูกค้าคู่แรก เข้ามาก็เจอหม้อยาประหลาดวางอยู่...

" สวัส...ดี....."

แต่พอดีว่ามันไม่ได้น่ากลัวเลยอ่ะนะ...เด็กเลยขำกลิ้ง.....

มาถึงหลุมศพแฟรงเก้นสไตน์...ยูโกะมัวแต่คิดว่าทางด้านเคนตะจะเป็นยังไงบ้าง

" คุณโอตะ....คุณโอตะ ! ถึงตาเธอแล้วนะ "

ช้าไปแล้ว เค้าไปกันหมดแล้วจ้ะ...

ทางด้านฮิโตมิที่แต่งเป็นแดร็คคิวล่าออกมาหลอก...ดันถูกโล่งคว่ำใส่ ออกไม่ได้....

ทางด้านสาวมัธยมสองคนที่เข้าตามหลังมา....ห้องมืดๆอยู่ก็มีไฟสว่างพรึ่บ....

ตัวอะไรบางอย่างสองตัวนั่งรออยู่แล้ว.....

" โช...ปี้....."

" อุ๊ย น่ารักกกกกก ~ !!!!! "

น่ากลัวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >w<

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทำเสียงขู่สุดฤทธิ์เลยชปปี้ กี๊สสสสส น่ากลั๊วววววววว

" ลาปี้ !!!!! "

" ฉันอยากได้ตุ๊กตาตัวนี้จังเลย "

" อย่าไปแตะเลยน่า "

ถ้าเป็นดิชั้นจะคว้ากลับบ้านเลย ตุ๊กตาน่ารักๆแบบนี้....

ลูกค้าสาวทั้งสองเดินหน้าต่อ แฟลปปี้กับชปปี้ต้องแปลกใจที่มีเสียงกรี๊ด

" วิญญาณ !!!!!!!!!!!!!! "

กรี๊ดกันทำไม น่ารักจะตาย....

กรี๊ดแตกกันเสร็จก็วิ่งกระเจิงกันไปเลย....

" สองคนนั้นกลัวมูปุกับฟูปุมากกว่าเหรอเนี่ยลาปี้ "

ตัวกลมๆทั้งสองตัวยืดเลย....

" รู้สึกเจ็บใจยังไงก็ไม่รู้โชปี้...."

อันโดที่แต่งเป็นปีศาจกำลังจะชักรอกดึงตัวเองขึ้นมา ( ถังนี่เข้าใจว่ามีไว้รั้งเชือกกะรอกน่ะ )
รอกดันรับแรงดึงไม่ไหว โดนถังหล่นกระแทกหัวซะได้

มาถึงโซนสุดท้าย มีแต่ม่านที่ติดหน้ากากไว้เต็มไปหมด...

ทางด้านซากิที่ยกไม้ติดม่านไว้นานพอสมควรก็ชักจะไม่ไหว แถมมีแมลงวันมากวนอีกเอ้า
เลยขยับตัวไปมา.....และลูกค้าทั้งสองก็เห็นอะไรบางอย่าง....

เพราะซากิขยับตัวไปมา หน้ากากเลยขยับไปด้วย....

สองสาวกรี๊ดกระเจิงออกมา....กลายเป็นว่าโซนนี้ประสบความสำเร็จมากที่สุด

และแล้วก็เป็นช่วงพักของบ้านผีสิง

" หน้ากากมีชีวิตเนี่ย....ซากิเหรอ ? "

" ส่วนของซากิน่ากลัวที่สุดเลยนี่ เธอทำอะไรกันแน่น่ะ ? "

" ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ..."

สาวๆจากบ้านผีสิงเลยมาดูความเป็นไปของพวกเคนตะ....เคนตะกำลังอ้อนวอนให้มิยาซาโกะคิดดูอีกที

" บางทีมิยาซาโกะคุงคงจะมีเหตุผลอื่นที่ไม่อยากออกไปแสดงใช่มั๊ย ? "

" จริงๆแล้วฉันยังไม่ได้บอกที่บ้านว่าจะแสดงตลกน่ะ "

เพราะว่าวันนี้ครอบครัวจะมาดูงานโรงเรียนด้วย และมิยาซาโกะก็ไม่อยากให้ที่บ้านเห็นเพราะไม่มั่นใจเลย

" เข้าใจนะ....ความรู้สึกของมิยาซาโกะคุง..ฉันเองก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน
ตอนที่คิดออกแบบอนุสาวรีย์น่ะมันกดดันมากเลย แต่ว่าตอนนั้น
เพราะซากิได้ให้กำลังใจและความร่วมมือของทุกๆคนในชั้น
ฉันเลยคิดได้ว่าไม่ใช่ตัวคนเดียว เพราะมีทุกคนอยู่เลยเกิดความกล้า
ฉันก็เอาความรู้สึกนั้นใส่ลงไปในอนุสาวรีย์ไงล่ะ "

" พวกเราน่ะยังมีทุกคนอยู่นะ "

ในที่สุดมิยาซาโกะก็มีความมั่นใจซะที....ทุกคนประสานมือกัน....

เคนตะกับมิยาซาโกะแยกตัวไปซ้อมมุข อันโดบอกให้ทุกคนรีบกลับไปที่บ้านผีสิงได้แล้ว

แต่ตอนที่ซากิกับไมกำลังจะตามคนอื่นๆไป....

มันมาแย้ว....

เบ่งกล้ามเสื้อขาด....นึกถึงมนุษย์หมาป่าในหนังฝรั่งสมัยเก่าๆ....

คินเทรสกี้ปล่อยลมปาก....

เครื่องดนตรีโดนลมปากของคินเทรสกี้แล้วรวมกันกลายเป็นอุไซน่า...

จะว่าไปตาคินนี่ชอบหลอมชอบรวมของหลายๆอย่างทำอุไซน่าจังเนอะ

ตอนนี้แปลงร่างในชุดแฟนซี....

รู้สึกตอนนี้สองสาวพัฒนาฝีมือจนสู้กับคินพอฟัดพอเหวี่ยงละ....

ทางด้านบ้านผีสิง ฮิโตมิสังเกตว่าซากิกับไมกลับมาช้ามาก อันโดเลยบอกว่าให้ใครก็ได้
ไปดูสองคนนั้นหน่อยว่าทำอะไรกันอยู่....พวกตัวกลมที่แอบอยู่ได้ยินเข้าก็ตกใจ....

" เด็กผู้ชายสองคนเมื่อกี้....จะทำให้กลัวก็ไม่สำเร็จไม่ใช่รึไง....ความล้มเหลวน่ะก็คือ
ความทรงจำแห่งการพ่ายแพ้ที่ยังคงหลงเหลืออยู่ตลอดไปเท่านั้น "

" ล้มเหลวน่ะไม่ได้หมายความว่าแพ้ซักหน่อย ! "

" ใช่แล้ว ! ถึงจะล้มเหลวก็ไม่เห็นจะเป็นไร ! "

ตอนแรกยังรู้สึกว่าคินนิสัยมันแนวดี แต่ตอนนี้.....

ตายซะเถอะแก๊ !!!!!!!!!!!!!!!!

กล้าดียังไงมาเตะหัวไมจัง !@$!!!&#!!!!!!?

" บอกว่าถึงจะล้มเหลวก็ไม่เป็นไรงั้นเรอะ !? "

" ทำอะไรทุกอย่างสำเร็จไปซะหมดมันก็แปลกน่ะสิ ! "

จริงๆมีประโยคที่วินดี้พูดก่อนหน้านี้ประโยคนึงแต่ฟังไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ หูจะฉีก TwT

ประมาณว่าต่อให้ล้มเหลวแต่การได้ทำในสิ่งที่ท้าทายคือสิ่งสำคัญ ราวๆนั้นแหละ..

อุไซน่าปล่อยเสียงอันกังวานของเครื่องดนตรีทำลายโสตประสาทพรีเคียว

มูปุกับฟูปุที่ออกมาตามหาซากิกับไมมาเจอเข้าพอดี....มูปุหูยืดเชียว น่ารัก

" พรีเคียวกำลังอันตรายมุปุ ! "

" ต้องช่วยปุปุ ! "

ได้สไปรัลริงมาช่วยทันท่วงทีและก็จัดการมันได้

ฉากสู้ตอนนี้ไม่ถึงกับดีมาก แต่ก็ใช้ได้เลยแหละ....

" ประสบความสำเร็จอย่างงดงามเลย"

" งานวัฒนธรรมก็จบวันนี้สินะ "

" ใกล้ได้เวลาพวกโฮชิโนะคุงขึ้นเวทีแล้วล่ะ"

ได้เวลาสองคนนี้ขึ้นเวที....

ประสบความสำเร็จแล้ว....คนดูขำกันถ้วนหน้า

แต่ดิชั้นก็ไม่เก็ทมุขอยู่ดีอ่ะ คงต้องเป็นคนญี่ปุ่นล่ะมั้ง....

" งานวัฒนธรรมที่ทุกคนพยายามก็จบลงด้วยดีสินะ ~ "

" เพราะซากิพยายามเต็มที่ไง "

" เอ๊ะ ? "

" ฉันคิดว่าที่บ้านผีสิงประสบความสำเร็จก็เพราะซากินั่นแหละ "

" ไม่ใช่หรอก....นี่ไม....ฉันลองคิดอีกที......"

" ? "

"...ถึงจะตัวคนเดียว...กังวลใจ...ไม่มีความมั่นใจ แต่ว่าถ้ามีทุกคนอยู่ล่ะก็จะพยายามนะ ! "

" อื้อ...เพราะมีคนสำคัญถึงสามารถพยายามได้ "

" ฉันกับไม...."

" กระโดดสู่วันพรุ่งนี้ ~ ! "

 

My Comment

ฆ่าคิน ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กล้าดียังไงมาถีบไมจังของช้านนนนนน แก๊ !!!!!!!!!! &#@*% !!!!

ในบ้านผีสิงนี่ที่เรากลัวที่สุดก็คงจะเป็นแม่มดกับมัมมี่มังคะ น่ากลั๊วน่ากลัว ยิ่งตอนแม่มดร้องโชปี้นี่น่ากลัวม๊ากกกกกกกกกก.....ถ้าเราเป็นคนที่เข้าไปนี่คงเอากลับบ้านน่ะ ไม่ปล่อยให้นั่งเล่นตรงนั้นหรอก หุหุ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกอย่างแรง !!!!

ตอนนี้โดยรวมแล้วในความรู้สึกเรามันไม่มีอะไรเท่าไหร่นะ เฉยๆ.....มีเลิฟเลิฟเซอร์วิสนิดหน่อยตอนท้ายเอง ดาเมจไม่แรงมากเท่าตอน 36 เดี๋ยวคนดูจะ KO ตายกันหมด อย่าลืมนะคะยังเหลือตอนวันเกิดของไมอีก หุหุ....