งานวัฒนธรรมของโรงเรียนในสัปดาห์หน้า คนที่ได้รับมอบหมายให้ออกแบบอนุสาวรีย์ของงาน
ใน theme ของ " กระโดดสู่วันพรุ่งนี้ " ก็คือไม ซึ่งไมก็กดดันเพราะเป็นนักเรียนปี 2 คนแรก
ที่ได้รับมอบหมายให้เป็นคนออกแบบ ( ปกติจะเป็นนักเรียนปี 3 ที่ได้รับงานให้ทำ )

ซากิมาดูว่าไมคิดไปถึงไหนแล้ว แต่ว่า......

" ไม่เป็นไรหรอกน่า ยังมีเวลาอีกตั้งสัปดาห์นึง "

" แต่ว่า....แค่สัปดาห์เดียวเองนะ "

" เหลืออีกแค่ 1 สัปดาห์ที่ไหน ต้องบอกว่ายังอีกตั้ง 1 สัปดาห์ต่างหาก
ยังไงซะถ้าเป็นไมล่ะก็ไม่เป็นไรหรอก "

เคนตะกับมิยาซาโกะที่กำลังซ้อมรับส่งมุขกันเห็นไมมาโรงเรียนด้วยอาการกลุ้มใจ

ซากิเป็นห่วงไมที่เอาแต่นั่งเหม่อลอยในห้องเรียน

ไมกำลังนั่งเหม่อลอยตรงระเบียงเพราะยังคิดไม่ออก

" อะไรกันท่าทางกลุ้มใจแบบนั้นน่ะ ? "

มีการทำเสียงเข้มด้วย หุหุ

" ไม่ต้องพยายามขนาดนั้นก็ไม่เป็นไรหรอกน่า "

" เอ๊ะ ? "

" จะเพื่อโรงเรียนรึจะเพราะเป็นตัวแทนของทุกคนก็ช่าง ! ทำตัวให้มันสนุกกว่านี้ดีกว่า ! "

" รูปของไมที่ฉันชอบที่สุดน่ะ คือ รูปที่ไมวาดอย่างมีความสุขนะ "

" ซากิ..."

" ฉันน่ะวาดรูปไม่ได้อย่างไมก็จริง แต่ยังไงก็
ทำให้สนุกดีกว่า แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ "

ไมน้ำตาซึม.....

" ไม ? "

" ขอบคุณนะซากิ ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ "

" ช่วงเวลาที่ตัวเองมีความสุขที่สุด......ช่วงเวลาที่ได้ร่าเริง....."

อ๊ะ ! ไมจะดีไซน์ออกมาเป็นแบบไหนน่ะ

ตอนเช้าไมเอาผลงานให้เพื่อนๆดู ทุกคนชอบกันมากเลย

" คิดว่าให้ทุกคนกระโดดเคียงข้างกันดีกว่าตัวคนเดียว
เพราะงั้นเลยให้จับมือกันไงล่ะ "

ทุกคนในโรงเรียนช่วยกันเตรียมงาน ทางห้องของซากิก็จะทำ Horror House บ้านผีสิงนั่นเอง

ทางด้านเคนตะกับมิยาซาโกะก็ซ้อมรับส่งมุข ไมก็คุมงานทำอนุสาวรีย์

ซากิทาสีหัวฟักทองของตัวเอง.......ตาคินมาแอบดูด้วย !

หลังจากทุกคนไปหมดแล้ว ไมก็ตรวจสอบความเรียบร้อยของโครงหุ่นที่เป็นแบบอนุสาวรีย์

หัวฟักทองโผล่มาจากพุ่มไม้

" ซากิเหรอ ? แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ ? "

" ไม่มี ไม่มี ไม่มี ไม่มี ไม่มี !!!!! "

หัวฟักทองที่ทาสีแล้วตากไว้หายไปซะได้

แฟลปปี้ออกมาจากกระเป๋ากระโปรง

" เวลาแย่ๆแบบนี้อะไรอีกเล่า !!? "

" สัมผัสไม่ดีลาปี้ !!!! "

คินโชว์ตัว แล้วก็ปาหัวฟักทองไปทางหุ่นอนุสาวรีย์ ( จะใส่หัวฟักทองทำไมฟะ )

" รีบเรียกอีกคนมาแล้วก็แปลงร่างซะ ! "

" ไม เห็นหน้ากากของฉันรึเปล่า ? "

แล้วซากิก็เห็นคิน

หุ่นที่ขึ้นไว้ก็บุบเบี้ยว แถมหัวฟักทองของซากิก็หลุดเลย

" เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่าง แปลงร่างซะ "

" ยังไงก็ช่างไม่ได้หรอก ! นั่นน่ะไมตั้งใจออกแบบสุดความสามารถนะ ! "

" ทุกคนช่วยกันทำขึ้นมา ! "

" ฉันโกรธจริงๆแล้วนะ ( เฟ้ย )! "

อุไซน่าประจำตอนนี้ มันคือไขควง น็อต คีม บลาๆ สารพัดอุปกรณ์การช่าง

" อุไซน่า เป็นคู่ warming up ให้พวกนั้นทีสิ "

อุไซน่าทำลายป่า....ตัวทำลายสิ่งแวดล้อมนิฝ่า....

ต้นไม้ร่วงใส่สองสาว กางบาเรียป้องกันไว้ได้ อุไซน่าช่วยตื้บซ้ำเพิ่มแรงกด

" มาฝึกพลังกับความอดทนกันเถอะน่า "

" ทำไมเรื่องพรรค์นี้....."

" พวกเราจะต้องให้นายมาบอก หา ! "

ทั้งสองคนรวมพลังกัน จนอุไซน่ากระเด็น

คินเลยลุยเอง....แล้วก็สู้มันไม่ได้ ( เมื่อไหร่จะสู้มันได้ซะทีเนี่ย )

" รีบช่วยกันเถอะมุปุ "

ไอ้พวกนี้บทจะมาก็มาจากไหนไม่รู้......

คินมันเข้าใจป้องกันตัวเองนะ โยนต้นไม้มารับลมของวินดี้แทนเฉยเลย....

ลูกนี้เกือบหลบไม่ทัน....

" บอกแล้วไงว่ากำลังยุ่งน่ะ ! "

" งานวัฒนธรรมอะไรนั่น มันก็แค่สิ่งที่คนอ่อนแอยอมรับ ! "

" อ่อนแองั้นเหรอ !? อนุสาวรีย์ที่นายทำเสียหายไปน่ะ คือ สิ่งที่ไมตั้งใจคิดมันขึ้นมานะ...ไม่ได้อ่อนแอสักหน่อย "

" สิ่งที่ทุกคนร่วมกันสร้างขึ้นมาสุดความสามารถ ถ้าพูดแบบนั้นล่ะก็...."

" ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ! "

คินทำเป็นเก๊กเท่แล้วก็หนีไป ปล่อยอุไซน่ารับกรรมแทนอีกแล้ว

ในที่สุดก็ทำเสร็จจนได้...อนุสาวรีย์ที่ไมออกแบบ ไมยืนปลื้มในขณะที่คนอื่นไปหมดแล้ว

" แต๊นนนนน ~ !!!! เป็นไงบ้างชุดนี้ "

ซากิใส่หัวฟักทองตลกดีอ่ะ หุหุ

" แต่ว่าทำไมถึงคิดออกมาเป็นท่านี้ล่ะ ? "

" พอมีซากิอยู่ข้างๆฉันก็รู้สึกอุ่นใจตลอด "

มีการย้อนกลับไปนึกถึงการสร้างความรัก เอ๊ย ความทรงจำอันแสนหวาน เจ้ย อันแสนวิเศษในหน้าร้อน

" แล้วก็เสียงของซากิน่ะคอยให้กำลังใจฉันเสมอ "

" เพราะงั้นช่วงเวลาที่ตัวเองอยากจะกระโดดให้สูงๆก็คือ
ช่วงเวลาที่ได้จับมือกับซากิ ถึงกลายมาเป็นท่าโพสนี้ไงล่ะ "

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!!!!!!!!!! O[]O !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

คนดูได้รับความเสียหายระดับ MAX !!!!!!!!!

" ฉันก็เหมือนกัน ช่วงเวลาที่ฉันได้อยู่กับไมก็เป็นช่วงเวลา
ที่ฉันอยากกระโดด จากนี้ไปเรามากระโดดด้วยกันนะ
ให้สูงขึ้น สูงขึ้นกว่านี้"

ซากิคว้าแขนไมมาโพสท่าเดียวกับอนุสาวรีย์ แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะด้วยกันตรงนั้นในแสงอาทิตย์ยามเย็น

แหม คนอื่นก็หายไปหมดเหมือนกับรู้เลยนะ จบลงแบบหวานนนนนนสุดๆ !!!!!