ตอนเช้าชมรมซอฟท์บอลมีซ้อมเพื่อเตรียมแข่งครั้งต่อไป ( ในตอน 35 ค่ะ )

และคติที่คุณครูชิโนะฮาระบอกก็คือ " Never give up ! "

ป้าเหงื่อแตกพลั่ก ( บ่นในใจว่าร้อน เหอะๆ ) อาคุฯยื่นคำขาดว่านี่คือครั้งสุดท้าย

ระหว่างที่นักเรียนกำลังวิ่ง ครูชิโนะฮาระก็รดน้ำดอกไม้ดอกนึงอยู่

ไมผ่านมาเห็น

ได้เวลาเรียน ไมสะกิดซากิให้หลุดจากห้วงนิทรา ( ฮา ) ซากิดันลืมทำการบ้านภาษาอังกฤษมา

เลยถูกทำโทษ ให้ทำจนกว่าจะเสร็จ

" Mizu...( น้ำ )...วอเทล ( ウォーテル ) "

" ไม่ใช่เอรุนะซากิ อารุต่างหาก....วอต้า..."

ขี้เกียจอธิบายภาษาญี่ปุ่นยาวยืด ใครไม่เข้าใจหลังไมค์ค่ะ....( อนาถพอกันทั้งคู่แหละนะ - - )

" ยังไม่เสร็จอีกเหรอ...ถ้าตั้งใจเรียนล่ะมันก็ไม่ยากหรอกนะ "

" ขอโทษค่ะ....."

" ซอฟท์บอลกับการเรียนก็เหมือนกันนั่นแหละ...never give up...พยายามเข้า "

" ค่ะ....never give up "

" never give up....ไม่ยอมถอดใจสินะคะ..."

" ถ้าไม่ท้อถอย สักวันดอกไม้ก็จะบาน...นั่นเป็นคำพูดที่ครูชอบที่สุด "

" ดอกคอสมอสที่ครูรดน้ำอยู่ก็คงพยายามที่จะบานออกมาเหมือนกันสินะคะ "

ในตอนเข้าค่ายหน้าร้อนนั่นเองที่ครูไปเจอดอกคอสมอสที่พยายามเต็มที่ๆจะยืนหยัดต่อไป
แม้ว่าแดดจะแรงแค่ไหน ทำให้นึกถึงเด็กๆในชมรมนั่นแหละ....

ซากิขอร้องว่าถ้าดอกไม้บานก็อยากให้ทุกคนไปดูด้วยกัน ครูบอกว่าให้ซากิรีบ
ทำการบ้านให้เสร็จๆ แล้วไปเจอกันตรงดอกคอสมอส

.....เงาน้ำ.....ครูสองคน !!!?

" ซากิ....คุณมิโช....ครูชิโนะฮาระเรียกน่ะ เห็นบอกว่ามีเรื่องด่วน "

" ครูคะ....เรื่องด่วนนี่อะไรเหรอคะ ? "

" อยากจะตามหาสิ่งสำคัญของพวกเธอสักนิด...."

" สิ่งสำคัญ ? "

" แหงอยู่แล้ว....บ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์ไงล่ะ ! "

ร่างของครูเริ่มกลายเป็นน้ำ

" เธอ...."

" มิสึชิตะตาเระ "

" ชื่อของฉันในที่สุดก็จำได้แล้วสินะ "

แฟลปปี้กับชปปี้บอกให้ซากิกับไมรีบแปลงร่าง แต่ป้าก็ขู่ด้วยภาพมายาที่ทุกอย่างพังพินาศหมดสิ้น
มีแต่ทะเลทรายและความว่างเปล่า จนซากิกับไมยืนตัวแข็งทื่อไปเลย ไม่กล้าแปลงร่าง

" รีบบอกที่อยู่ของบ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์มาซะ "

" ไม่รู้ลาปี้ ! ถึงรู้ก็ไม่บอกลาปี้ "

" ใช่แล้วโชปี้ ! ไม่มีทางมอบบ่อน้ำให้เด็ดขาดโชปี้ ! "

" หุบปาก โชปี๊ !!!! "

ป้าอาการหนัก

" พวกเธอจะรู้หรือไม่รู้ก็ไม่เกี่ยว ถ้าไม่รู้ก็ไปตามหาซะ ! "

ป้ายื่นเงื่อนไขว่า เวลา 4 โมงเย็นให้บอกที่อยู่ของบ่อน้ำมาซะ

" ถ้าทำไม่ได้...บรรดาคนสำคัญของพวกเธอ....
โลกนี้จะกลายเป็นทราย...ด้วยพลังแห่งการทำลายของฉัน ! "

ป้าทำท่าเหมือนจะจับกินเลย กลัว.....

เสียงระฆังเข้าเรียนรอบบ่ายดังขึ้น ป้าแอบเนียนเป็นครูต่อไป

" ต่อไปภาษาอังกฤษ....วิชาของฉันนี่นา "

A beautiful woman asked gently, "How can I get the fountain of the sun?"

She answered firmly, "I don't know where it is. Even if I knew, I would never tell you! Never!! "

นี่ค่ะ คำพูดที่ป้าอ่านจากหนังสือใน ชม. อังกฤษ เหอๆ....

เรียนในห้องก็แกล้งทำเป็นเรียกซากิ

" ฮิวกะ...การบ้านเสร็จหรือยัง ? 4 โมงเย็นนะ อย่าลืมล่ะ "

" เหลืออีก 30 นาทีสินะ "

" อื้อ "

" บ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์อยู่ที่ไหนเหรอ ปุปุ ? "

" มูปุก็ไม่รู้เหมือนกัน มุปุ "

สองตัวนี้มันทนอยู่ในกระเป๋าซากิกับไมได้ไงฟะ

" บ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์คงถูกซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งในดินแดนแห่งพฤกษา
แล้วองค์หญิงฟีเลียก็จะต้องอยู่ด้วยกันแน่นอน ลาปี้ "

เจ้ยยยย !!! จำได้แค่ว่าซ่อนนะ แต่ไม่เคยบอกว่าซ่อนบ่อน้ำไว้ที่โลกนี้นี่ !

ว่าแต่กระโปรงมีกระเป๋าด้วยรึ........

" แต่ว่าที่ๆซ่อนไว้น่ะ ไม่มีใครรู้เลย โชปี้ "

" แต่ว่าถึงจะรู้ที่อยู่ของบ่อน้ำ ฉันก็จะไม่ยอมบอกชิตะตาเระเด็ดขาด "

" ครูชิโนะฮาระอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน....จะทำยังไงดี...? "

" พวกเรา...จะทำยังไงดี ? "

อีก 15 นาที

เป็นเวลาซ้อมของชมรมซอฟท์บอล ตามกำหนดการต้องซ้อมวิ่ง แต่ซากิขอซ้อมรับลูกแทน

" การบ้านตามหาที่อยู่บ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์เสร็จรึยัง ? "

" คุณครูอยู่ที่ไหน ? บอกมาก่อนสิ ! "

" บ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์ก่อน "

" ขอร้องล่ะเพราะงั้นบอกทีเถอะ....คนสำคัญของฉัน...! "

" อ้อเหรอ ? ถ้างั้นฉันคนนี้ก็จะเป็นคุณครูให้เธอแทนดีมั๊ยล่ะ ฉันน่ะสวยกว่าหลายเท่าด้วยนะ "

" อย่าเอาครูชิโนะฮาระไปเปรียบเทียบกับคนอย่างเธอนะ ! "

ป้าพล่ามๆอะไรอีกซักอย่าง ฟังออกไม่หมด ประมาณว่าจะบอกรึไม่บอกนั่นแหละ
แล้วหวดลูกติดพลังใส่ซากิ กระเด็นไปครึ่งสนามเลย

" อื้ม...สมกับเป็นนักรบในตำนาน
แต่เวลาเล่นหมดแล้ว...ฉันอยากรู้คำตอบของการบ้าน ! "

" คำตอบของพวกเรา...."

" คือนี่ไง !!!!! "

" ด้วยพลังแห่งแผ่นดิน "

" กับพลังแห่งผืนฟ้า "

" จะเอาชนะพลังแห่งการทำลายให้ดู ! "

โอ้ว ตอนควักออกมานี่เท่มาก....คงไม่ต้องบอกนะคะว่าแปลงร่างแล้วจะออกฟอร์มไหน

ป้าเรียกอุไซน่าที ดินแห้งหมดเลย...

มังกรยักษ์ น่ากลัวกว่าตอน 25 อีกแหะ

ตอนนี้ฉากสู้สุดยอดค่ะ.....

โจมตีอะไรป้ารับได้หมด แถมจับบลูมกับอีเกร็ทโยนขึ้นฟ้าให้อุไซน่าโหม่งเล่นอีก

" ฉันจะสอนความหมายของคำว่า ความสิ้นหวัง ให้พวกเธอได้รู้เอง "

" พลังแห่งแผ่นดิน พลังแห่งผืนฟ้า
ต่อหน้าพลังแห่งการทำลายแล้ว มันก็ nothing !!!! "

เวร....ฟังตั้งนานถึงรู้ว่าพูด nothing...ทำใจน่ะค่ะภาษาญี่ปุ่นจะออกเสียงเป็น นาสซิง ประมาณนี้แหละ

ป้าปล่อยพลังที หายทั้งเมือง น่ากลัวกว่าคราวคาเรฮานอีก.......

ตอนที่กำลังท้อแท้ก็เห็นดอกคอสมอสยังคงยืนหยัดอยู่ในทราย

" สิ่งมีชีวิตเล็กๆแบบนั้น...พยายามเต็มที่ๆจะมีชีวิตอยู่ "

" ถึงแม้จะอยู่ในทะเลทรายแบบนี้...ก็ยังพยายามที่จะบาน "

" ใช่แล้ว...ก็บอกไว้แล้วนี่ว่าจะไปดูดอกคอสมอสกับครูชิโนะฮาระ "

ว่าแต่พวกตัวกลมบ๊อกมันรอดมาไงหว่า....

ได้สไปรัลริงมา อีเกร็ทจับมังกรน้ำทุ่มเลย ( ขัดใจภาพมุมนี้จริงๆให้ตาย ) บลูมก็ไม่น้อยหน้า

ป้าโมโหจัด บอกว่าสักวันก็จะต้องพ่ายแพ้แก่พลังแห่งการทำลายอยู่ดี

" ทฤษฎีของเธอจะยังไงก็ช่าง !!!! "

" เพราะพวกเรากับคุณครู "

" จะไปดูดอกคอสมอสด้วยกัน !!! "

ป้าเข้าโหมดบ้า พลังของป้าปะทะเข้ากับสไปรัลฮาร์ท...จำตอน 24 กันได้ใช่ไหมคะว่าป้าหนีไป

แต่คราวนี้พลังของสไปรัลฮาร์ททำท่าจะแพ้ซะแล้ว...การดิ้นรนเฮือกสุดท้ายนี่น่ากลัวจริงๆ...

ไอ้ลูกน้ำๆนี่ป้าเปลี่ยนอุไซน่าเป็นพลังอ่ะ โหดโคตร น่ากลัว

แอบจับผิด สังเกตสไปรัลริงของบลูมสิ.....จะรีบไปไหนกันน้อ เผาซะไม่ลืมหูลืมตา...

" ยอมแพ้ซะดีกว่า !!! "

" ไม่ ! "

" ไม่ว่าเวลาไหนพวกเรา....! "

" ก็ไม่ยอมท้อถอยเด็ดขาด ! "

" Never give up !!!!! "

ใช้ระบบหมุนของสไปรัลริงจนพลังเพิ่ม และชนะพลังของป้าได้

ป้ารับไปเต็มๆ เหนาะๆไม่มีแบ่ง

" เด็กที่ลืมการบ้าน....สักวัน.....จะถูกทำโทษ !!! "

ร่างเดิมของป้า คือ ฝนนี่เอง.....

พอป้าบ๊ายบายไปรู้สึกเศร้าใจรองมาจากหลังดูตอน 23 จบเลยอ่ะ ( ฮา )

เมืองกลับเป็นอย่างเดิม ซากิกับไมตามหาครูและก็คิดได้ว่าจะลองไปที่ดอกคอสมอส

" มาช้าจัง ฮิวกะ ! "

" ครูคะ ! "

" ทำไมเหรอ ? ฮิวกะ "

" ไม่มี...ไม่มีอะไรค่ะ "

" แปลกจริงๆนะเธอเนี่ย......"

แล้วซากิก็ส่งการบ้าน

แต่เหมือนยังมีทำผิดอยู่....( รึดุอะไรก็ไม่รู้อ่ะ ) แล้วก็โดนทำโทษซะอีกรอบ

" พยายามเข้านะ "

" ค่ะ "

ตอนนี้ก็จบลงอย่างยอดเยี่ยมค่ะในความคิดเรา