" เคยคิดว่าเป็นแบบนี้ตลอดไปแหละดีแล้ว "

ตอนนี้เปิดตัวมาด้วยภาพในจิตใจของมิตจี้และคาโอรุ...ทั้งสองคนนึกไปถึงตอนที่ตัวเองเกิดขึ้นมาบนโลกนี้

จะบอกว่าตอนเกิดนี่บรรยากาศมันแบบ ยังไงดี จะว่าหลอนก็ไม่เชิง แต่ชอบมากๆเลยค่ะ

พอเกิดขึ้นมาได้ไม่ทันไร อาคุไดคานก็สั่งให้ทั้งคู่ไปดูแลบ่อน้ำแห่งท้องฟ้า

" บ่อน้ำแห้งผาก ต้นไม้แห้งเหี่ยว แต่ว่าถ้าได้อยู่กับท่านอาคุไดคานไปแบบนี้....ก็ดีแล้วล่ะ "

" ไม่ว่าท้องฟ้าจะกว้างแค่ไหนก็มีเพียงสีเทา ทั้งแสงทั้งสายลม....ไม่เคยมีเลย "

" แต่ก็คิดว่าเป็นแบบนี้ตลอดไปแหละดีแล้ว "

" จนกระทั่ง........."

" ได้เจอกับสองคนนั้น......."

= =Opening= =

จะมีการย้อนไปถึงตอนที่ 22 เล็กน้อย ก่อนจะเข้าสู่ตอน 23

เปิดด้วยฉากสู้ที่สุดยอดมากๆ ( แต่มันเศร้าเฟ้ย TwT !!! )

" ทำไมถึงไม่สู้ !!? "

" ฉันสู้กับเพื่อนไม่ได้.....ก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอไง !!!! "

" ไม่........ไม่ใช่เพื่อน !!!! "

" ไม่ว่ามิจิรุจะพูดยังไง ฉันก็ยังคิดว่าเธอเป็นเพื่อนอยู่ดี!!!"

ทางด้านอีเกร็ท หลบได้สุดยอดมากๆ ขอบอก.....

" ถ้าทำแบบนี้ ยังจะเรียกว่าเพื่อนอยู่มั๊ย !? "

คาโอรุโจมตีใส่อีเกร็ทที่จนมุม หมดทางหนี

บลูมมาช่วยไว้ทันท่วงที และทั้งคู่ก็รวมพลังกันจนพ้นวิกฤตไปได้

และในที่สุดอีเกร็ทก็จำได้.....ยังจำตอนที่ 18 กันได้ไหมคะ ( จำไม่ได้กลับไปอ่านซะ หุหุ )

" พลังเมื่อกี้.....พวกคุณคาโอรุนี่เอง ! "

" เรื่องอะไร ? "

" ที่ช่วยพวกเราไว้ตอนนั้น.....คุณมิจิรุกับคุณคาโอรุนี่เอง "

คนที่เคยช่วยพรีเคียวในตอนที่ 18 คือ มิจิรุกับคาโอรุ ไงละคะ

" งั้นเหรอเนี่ย ใช่จริงด้วย ! พวกมิจิรุนี่เองที่ช่วยพวกเราไว้
ขอบคุณนะ ! "

สองพี่น้องหวั่นไหวกับคำขอบคุณ.....คำถามที่คาโอรุเคยสงสัย ตอนนี้คำตอบก็กระจ่างซะที

" ไม่ใช่ ! ไม่ได้ช่วย พวกแกเข้าใจผิดแล้ว ! "

" แต่ว่าเพราะแบบนั้น พวกเราถึงรอดมาได้ "

" เลิกพูดซะที ! จัดการพวกแก ทำลายโลกทั้งหมด ! จากนั้นก็สร้างโลกที่ถูกทำลายตลอดไป ! "

" นั่นคือความปรารถนาของพวกคุณมิจิรุงั้นเหรอคะ ? พวกคุณรู้จักความสำคัญ
ของชีวิตแล้วนี่ ไม่มีทางหวังให้เป็นแบบนั้นแน่ๆ !

" จริงๆพวกเธอไม่ได้อยากทำแบบนั้นใช่มั๊ยล่ะ !?"

ไม่มีคำตอบ ดูสีหน้ากันเองนะคะ ว่ามิตจี้กับคาโอรุอยากทำหรือเปล่า.....

" ถ้ากำจัดพวกแกได้ ท่านอาคุไดคานก็จะยินดี....ความยินดีของ
ท่านอาคุไดคานก็คือความยินดีของพวกเราด้วย
นั่นคือ ชะตากรรมของพวกเรา ! "

" แล้วทำไมถึงทำหน้าตาเจ็บปวดล่ะ ? "
" หุบปาก !!! "

" ไม่หยุด !!! "

" ชะตากรรมสามารถเปลี่ยนได้ !
เป็นสิ่งที่เปลี่ยนได้ด้วยพลังของตัวเอง ! "

" ฉันเองก็คิดว่า ชะตากรรมเปลี่ยนแปลงได้นะคะ "

" ฉันน่ะจนถึงตอนนี้ก็มีอะไรหลายๆอย่างที่ไม่สามารถสอนมิจิรุได้ ทั้งเลขทั้งภาษาอังกฤษ "
" แต่ตอนนี้ฉันอยากจะสอนเธอสิ่งนึง "

" ชะตากรรมน่ะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ "

" ถ้าพวกมิจิรุคิดอยากจะเปลี่ยนชะตากรรมแล้วละก็ พวกเราก็จะช่วยพวกเธอ "

" หนวกหู ! โกหก ! "

แต่คาโอรุก็รั้งเอาไว้

" พอเถอะ มิจิรุ "

" ตอนแรก...ฉันคิดว่าความปรารถนาของท่านอาคุไดคาน ก็คือ ความปรารถนาของพวกเรา "

" แต่ตอนนี้ชะตากรรมที่ต้องเกิดมาเป็นนักรบของดาร์คฟอล ฉัน....อยากจะเปลี่ยน "

" งี่เง่าน่ะ พวกเราเกิดมาจากพลังทำลายล้าง เธอพูดว่าพวกเรายังจะทำอย่างอื่นได้อีกเหรอ !? "

" ได้สิ !!!! "

" ทำมาแล้วตั้งมากมายนี่ "

" ทั้งช่วยงานที่ร้านของบ้านฉัน อยู่เป็นเพื่อนมิโนริ"

"ไปวาดรูปด้วยกัน ทั้งกางร่มให้"

ชอบประโยคข้างบนนี่มากๆเลยค่ะ ซึ้งอะ ( ตอนที่ 18 กับ 20 )

" นั่นน่ะมันไม่ใช่เรื่องสำคัญซะหน่อย "

" น่าเบื่อจะตายไปเรื่องแบบนั้น "

" จะยังงั้นก็เถอะ พวกมิจิรุน่ะทำให้พวกเรารู้สึกมีความสุขนะ"

" ทุกๆวันที่ผ่านมาได้เป็นเพื่อนกัน สนุกจริงๆนะคะ "

และมิตจี้กับคาโอรุก็ขอร้องให้พรีเคียวช่วยบ่อน้ำแห่งท้องฟ้าด้วย ทั้งสี่คนตัดสินใจจะไปด้วยกัน

ไปบ่อน้ำแห่งท้องฟ้า สถานที่ๆสำคัญมากของมิตจี้และคาโอรุ

" ไปทำให้บ่อน้ำแห่งท้องฟ้าฟื้นกลับมาด้วยกันเถอะนะ "

" ไปดูด้วยกันทุกคนนี่แหละค่ะ "

" ได้เลย "

" ลองไปดูกัน "

ในที่สุดทั้งสองคนก็ได้ยิ้มจริงๆแล้ว TwT

" จะลองไปดูอะไรกันหรือขอรับ ? "

เสียงไอ้บ้าซักตัวขัดขึ้นมา

" เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรกสินะขอรับ...นักรบในตำนานพรีเคียว
เรียกผมว่าโกยานก็ได้ขอรับ "

ไอ้จอมเจ๋อโกยานนี่เอง แล้วคุณจะเกลียดมันเข้าไส้....

" คุณมิจิรุ คุณคาโอรุ....มัวลังเลอะไรอยู่ ? ได้รับคำสั่งจากท่านอาคุไดคานให้มากำจัดพรีเคียวไม่ใช่หรือ ?
รีบทำให้มันจบๆสิขอรับ.....ทำไมถึงไม่สู้ล่ะ ? อย่าบอกนะขอรับว่าตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว "

ไม่เกี่ยวกะเอ็งเว้ยยยยยยย แง่งๆๆๆๆ

" พวกเราจะไม่สู้ต่อแล้ว ! "

" เพราะมิจิรุกับคาโอรุคือเพื่อน !"

เพิ่งเห็นว่าแขนเสื้ออีเกร็ทเป็นงี้เอง....( น่ารัก โฮกกกก )

โกยานเองก็ดูจะรู้เหตุผลอยู่แล้ว แต่แกล้งแหลทำเป็นตกใจไปงั้น

" โฮ่ !? ถ้าจะให้พูด แกล้งไปทำเป็นเพื่อนแต่ก็กลายเป็น
เพื่อนซะจริงๆแล้วสินะขอรับ ฉะนั้นก็เลยล้มพรีเคียวไม่ได้ "

" ยกโทษให้ไม่ได้นะขอรับ ความประพฤติไม่สมกับเป็นนักรบของดาร์คฟอล "

ว่าแล้วมันก็ยิงพลังใส่กลุ่มสาวๆ

" คุณมิจิรุ คุณคาโอรุ พวกคุณ คือ.... "

" คนทรยศ.....อย่างไม่ต้องสงสัย ! "

เอามือสกปรกๆของแกออกจากมิตจี้กะคาโอรุเดี๋ยวนี้ !!!!!!!!

มิจิรุและคาโอรุถูกลากลงหลุมดำเพื่อกลับดาร์คฟอลโดยไม่มีโอกาสได้ขัดขืนเลย

" ซากิ !!!! "

" ไม !!!! "

ครั้งแรกที่สองพี่น้องคิริวเรียก " ชื่อ " ของพรีเคียว......

บลูมและอีเกร็ทตามไปคว้าตัวทั้งคู่ไว้ได้ทัน แต่ก็........

= = CM Break = =

ทั้งสี่คนรู้สึกตัวขึ้นมาในสถานที่แห่งหนึ่ง มืดทึบ มีเพียงเปลวไฟสีฟ้าเท่านั้นที่ให้กำเนิดแสงสว่าง

ดูความแสบของโกยาน.....ไอ้ซาดิสต์ !!!!! ( อยากฆ่ามันรึยังคะ ? จะบอกว่าแฟนๆของมิตจี้กะ
คาโอรุที่ญี่ปุ่นเกลียดมันเข้าไส้กันหมด ฮา )

บลูมและอีเกร็ทก็รู้ตัวแล้วว่าที่นี่ คือ ดาร์คฟอล นั่นเอง

และสิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้น !

" นั่นคือ !!? "

" อาคุไดคาน ! "

เพราะสิ่งเลวร้ายที่อาคุฯทำไว้กับดินแดนแห่งน้ำ ทำให้บลูมอยากจะเข้าไปต่อยหน้ามันซะ แต่ว่า

" พวกเธอถอยไป "

" แต่ว่า....! "

" ขอร้องละนะ "

มิจิรุกับคาโอรุตัดสินใจเดินเข้าไปหาอาคุไดคาน โดยที่แม้แต่โกยานเองก็แปลกใจ

ทั้งคู่ขอร้องให้อาคุไดคานเลิกทำลายโลกซะที เพราะตอนนี้ทั้งคู่เข้าใจแล้วถึงความหมายของชีวิต

ถ้ามันจบลงง่ายๆแบบนั้นก็ดีน่ะสิ.....

" มิจิรุ คาโอรุ จัดการพรีเคียวซะ !!!! "

และนี่ก็คือ การสนองคำขอร้องจากอาคุฯ.......

ไอ้เวรโกยานได้ทียุแยงตะแคงรั่ว

" ท่านอาคุไดคาน ดูเหมือนว่าคุณมิจิรุกับคุณคาโอรุจะลงมือกับพรีเคียวไม่ได้ซะแล้วล่ะขอรับ "

" ท่าทางจะจัดการกับเพื่อนไม่ได้หรอกขอรับ "

ยุเสร็จก็หนี.....ไอ้เลวววววว

" ขัดคำสั่งของข้าหรือ ? "

" สลายไปซะ ! "

หยุดว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!

มิจิรุกับคาโอรุล้มลงตรงนั้นเอง บลูมและอีเกร็ทก็รีบเข้าไปดูอาการ

" ทำแบบนั้นได้ไง นายไม่ใช่คนที่ให้กำเนิดมิจิรุกับคาโอรุเหรอ !? "

" มิจิรุกับคาโอรุเป็นทาสรับใช้ของข้า แค่ทำตามคำสั่งของข้าก็พอ "

" คุณมิจิรุกับคุณคาโอรุพยายามทำเพื่อนายสุดชีวิต !
ทำไมนายถึงไม่ฟังคำพูดของสองคนนี้บ้าง !? "

" ไม่จำเป็น แค่ฟังและทำตามคำสั่งของข้า "

" ทั้งมิจิรุทั้งคาโอรุเจ็บปวดมามากแล้ว ! ครุ่นคิด
ทรมาน แล้วก็ได้ค้นพบความปรารถนาของตัวเอง !"

" ทำลายทุกอย่าง เปลี่ยนโลกให้พินาศตลอดกาล
แม้ความปรารถนาก็ไม่ยกเว้น !"

" พวกคุณคาโอรุก็มีหัวใจ! เกิดมามีชีวิตเหมือนกับพวกเรา....
ไม่ใช่เครื่องมือของนาย ! "

" เพราะพวกเค้าเป็นเพื่อนของพวกเรา ! "

" ผู้ที่ขัดขวางข้าจะไม่ได้รับการให้อภัย ! "

" จะไม่ให้ทำร้ายเพื่อนของพวกเราไปมากกว่านี้หรอก ! "

" คุณมิจิรุกับคุณคาโอรุน่ะ พวกเราจะปกป้องให้ดู ! "

" อย่านะ....รีบหนีไป ! "

" พลังของพวกเธอตอนนี้ยังไม่....! "

" ไม่เป็นไรหรอกน่า ! "

" ไม่มีทางแพ้เด็ดขาด ! "

ทั้งสองคนสู้ได้ดีเลยทีเดียว ( สำหรับครึ่งแรกของภาคเลยนะ )

พรีเคียวได้ที เผด็จศึกด้วยทวินสตรีม แต่.....

!!!!!!!!!!!!!!!!?

" ของแบบนี้คิดหรือว่าจะชนะข้าได้ ไร้ประโยชน์ ! "

" จบกันซะที นักรบในตำนานพรีเคียว ข้ายังใช้พลังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ! "

มิจิรุและคาโอรุรวบรวมพลังที่เหลืออยู่....

และภายใต้เวลาอันน้อยนิดนั้น.........

พรีเคียวคิดว่า คงไม่รอดแน่ๆ

" สลายไปซะ ! "

แสงสว่างจ้ารับพลังของอาคุฯไว้

" ซากิ "

" ไม "

「二人と友達になって、楽しかったわ」
" ได้เป็นเพื่อนกับเธอสองคน สนุกมากนะ "

「嬉しかったり、悲しかったり。色んな気持ちをもらった」
" ทั้งสุข ทั้งเศร้า ได้รับความรู้สึกมากมายจากพวกเธอ "

「だからこれは、私たちのありがとうの気持ち」
" เพราะงั้นนี่ก็คือ ความรู้สึกขอบคุณของพวกเรา "

มิจิรุและคาโอรุมอบ kiseki no shizuku ทั้งหมดที่มีให้กับพรีเคียว

「私たちはもう見られないけど」
" พวกเราคงไม่ได้เห็นมันอีกแต่ก็..."

「空の泉お願いね」
" ฝากบ่อน้ำแห่งท้องฟ้าด้วยนะ "

" มิจิรุ !!!!!! "

" คุณคาโอรุ !!!!! "

พลังของ kiseki no shizuku ได้พาพรีเคียวกลับสู่ดินแดนแห่งพฤกษา ส่วนมิจิรุกับคาโอรุเมื่อ
ไร้พลังจาก kiseki no shizuku แล้วก็ไม่อาจต้านพลังของอาคุฯได้......ทั้งคู่หายไปในพลังนั้น

" รอดกลับกันมาแค่พวกเรามันจะมีความหมายอะไรกัน !? "

" ขอร้องล่ะ ชปปี้ พาพวกเรากลับไปที่ดาร์คฟอลทีเถอะ ! "

" ฉันทำแบบนั้นไม่ได้หรอก โชปี้....."

" ไม่นะ.....คุณมิจิรุ........คุณคาโอรุ "

" อย่าพูดแบบนี้นะ......ไม่สามารถช่วยเพื่อนได้เลย.....แบบนี้น่ะ....."

" ฉันไม่ยอมรับหรอกกกกกกกกกกก !!!!!!!! "