第22話 『 超オドロキ! 満と薫の衝撃告白!! 』
ตอนที่ 22 ตกใจสุดๆ ! คำสารภาพแสนช็อคของมิจิรุและคาโอรุ !!
My Rating
งานภาพ : 8/10
เนื้อเรื่อง : 10/10 สะเทือนใจยิ่งนัก.....เพื่อน สัญญา และชะตากรรม....
คะแนนรวม : 18/20
เปิดมาไอ้โกยานก็ปากมากเลย ประมาณว่าตำหนิเรื่องความล้มเหลวของมิจิรุกับคาโอรุจากตอนที่แล้วนั่นเอง
มิจิรุบอกว่า ขอเวลาอีกสักหน่อย เพราะมีบางเรื่องที่ยังรบกวนจิตใจของตัวเองและคาโอรุอยู่
และก็ขอสาบานว่าจะซื่อสัตย์กับอาคุไดคานตลอดไป
ทะเลาะกันนัก อาคุฯรำคาญ เลยใส่ซะ.....บึ้ม !
ทั้งมิจิรุ คาโอรุและโกยานพากันสั่นด้วยความกลัว
ที่โรงเรียน ไมยังคงจำเหตุการณ์ในคืนดูดาวได้ และเอาแต่มองไปทาง
ที่นั่งของมิจิรุและคาโอรุตลอดเวลา แม้ซากิจะถามก็ยังไม่ยอมบอก
มีสอบเลข แหงละ ซากิย่อมทำไม่ได้ ส่วนไมนั้นไม่ได้มีสมาธิสอบเลย
มิตจี้กะคาโอรุแอบแกล้ง หุหุ แฟลปปี้ตะโกนลั่นห้องสอบ
" อะไรกัน ข้อสอบเนี่ย ยากไปแล้ว "
" ลาปี้ ~ ฉันพูดอะไรเนี่ย ฮ่าๆ....."
ซากิแถไปเรื่อย
ซากิพยายามถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับไม แต่ไมก็ยังไม่ยอมปริปาก แฟลปปี้ร้องออกมาอีก
ทั้งแฟลปปี้และชปปี้บอกว่า รู้สึกถึงสัมผัสไม่ค่อยดี และคราวนี้มันก็ต่างออกไปจากที่แล้วมา
อาจจะเป็นคนที่เรียกอุไซน่ามาแล้วไม่ยอมเปิดเผยตัวในคราวที่แล้วก็เป็นได้
" เอ่อ คือ.....ซากิ จริงๆมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณมิจิรุกับคุณคาโอรุน่ะ "
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
( คนดูตกใจว้อย )
ไมเดินไปชมรมแบบไม่ทักมิตจี้และคาโอรุสักคำ ทำให้ซากิสงสัย
เพื่อไม่ให้อึมครึมเกินไป ซากิจึงชวนมิจิรุและคาโอรุคุยเรื่องอืน
" นี่คาโอรุ น้องมิโนริน่ะ บ่นตลอดเลยว่าอยากให้พี่คาโอรุไปเที่ยวที่บ้านอีก "
" งั้นเหรอ..."
" มิจิรุ คราวหน้าช่วยสอนวิชาเลขเรื่องสมการให้ฉันทีได้ไหม วันนี้ทำข้อสอบไม่ได้เลย "
" เข้าใจแล้วละ...."
มิจิรุและคาโอรุตอบตกลงไปโดยไม่รู้ตัว ก่อนตัวเองจะไปชมรมบ้าง ซากิก็ขอให้ทั้งสองคน
อยู่รอหลังเลิกเรียนเพราะมีที่ๆอยากจะพาไป
อ๊ากกกก เลือกข้างไหนดี กี๊สสสสส
กำลังปรึกษากันว่าจะเอาไงดีก็มาเจอกะมิโนริ มิโนริก็ลากไปดูซากิซ้อมซะเลย
มิโนริใช้พลังโลลิขอร้องให้คาโอรุมาเล่น catch ball ( มันคือ รับส่งบอลธรรมดา
แหละ
แต่ทำไมจะต้องพูดทับศัพท์ฟะ - -* ) ด้วยกันซะเลยในคราวหน้า
" สัญญาแล้วนะคะ "
" สัญญาเหรอ ? "
ไมพอเห็นสามคนนี้ก็แอบมอง แล้วก็มีลูกซอฟท์บอลลอยมาทางมิโนริ
" อันตราย ! "
แต่......
ไมเห็นชัดๆเต็มสองตา
มิตจี้กับคาโอรุทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
คาโอรุบ๊ายบายมิโนริด้วย กี๊สสสสสส ( โอย เศร้า TwT )
ที่นี่เอง คือ ที่ๆซากิอยากจะพามา
พอมาถึงต้นไม้แห่งท้องฟ้า ซากิก็ให้ทำอะไรแปลกๆซะละ ลองดูก็ไม่เสียหลาย....
มิจิรุกับคาโอรุนึกถึงเรื่องเก่าๆ ความทรงจำระหว่างตัวเองและพรีเคียว และก็ยิ้มได้
" ทำไมถึงพาพวกเรามาที่นี่ล่ะ ? "
" พวกเราอยากจะรู้น่ะ "
" ก็ที่นี่เป็นที่ๆเราเจอกันครั้งแรกไม่ใช่เหรอ ฉันกับไมก็เหมือนกัน "
" แล้วก็นะ....พาเพื่อนๆมาที่ๆตัวเองชอบ เหตุผลน่ะไม่จำเป็นซะหน่อย "
" พวกเรา....? เพื่อนของซากิเหรอ ? "
" อ๊าาาาาาา !!! "
" อะไรเหรอ ? "
" เรียกครั้งแรกเลย ชื่อของฉันน่ะ "
" งั้นเหรอเนี่ย ? "
" อื้อ ! ดีจังนะ ฉันดีใจจังที่รู้สึกว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันจริงๆซะที "
รอยยิ้มมีอันต้องจบลงในเวลาอันรวดเร็ว เพราะตระหนักถึงหน้าที่ของตัวเอง
กำจัดพรีเคียว !
แฟลปปี้ร้องออกมาอีก จนซากิและไมต้องแยกตัวออกมา ซากิดุแฟลปปี้ซะยกใหญ่ ( ตูก็รำคาญ ร้องจัง )
" ฉันอยากให้ซากิฟังนะ ! "
" ในที่สุดก็เข้าใจแล้วล่ะ"
" อะไร ? "
" สิ่งที่พวกเราถูกหลอกมาตลอด... "
(
ประโยคข้างบนคาโอรุพูดว่า 「私が引っかかってたもの」
แปลแล้วยังมึนๆอยู่...ผู้รู้ฝากเช็คทีนะคะ )
" คาโอรุ ??? "
" กับพรีเคียว พวกเราน่ะ....."
( มีใครมีความเห็นอะไรไหมคะว่าตรงนี้คาโอรุจะพูดอะไร คือ เสียงญี่ปุ่นเค้าพูดทิ้งไว้แค่นี้จริงๆ
เราว่าคาโอรุจะพูดประมาณว่า เป็นเพื่อนกับพรีเคียวไปแล้ว ประมาณเนี้ย )
" ผลลัพธ์เหมือนกันสินะ "
" ไม่ว่าพวกเราจะอยู่ที่ไหน "
" ก็ยังคงเป็นนักรบของดาร์คฟอลอันน่าภาคภูมิใจ "
ซีนนี้คนพากย์มิจิรุสุดยอดมากค่ะ " ไม่ว่าจะรู้สึกยังไง ไม่ว่าจะคิดยังไง
"
โห....แบบ อารมณ์สวนทางกับคำพูด สุดยอดมากๆ อารมณ์ดิชั้นไปด้วยเลย
ซากิกับไมแปลงร่าง และศัตรูก็คือ..........
มิจิรุกับคาโอรุ !!!
" พวกคุณเป็นคนของดาร์คฟอลอย่างที่คิดจริงๆ "
" เตรียมตัวไว้เถอะ พรีเคียว "
" วันนี้เป็นวันสุดท้ายของพวกเธอ "
" เดี๋ยวสิ.......เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ !!!? "
แต่มิจิรุกับคาโอรุก็ไม่ยอมหยุด
พรีเคียวไม่ยอมตอบโต้ อีเกร็ทพยายามเตือนสติว่าถึงแม้ว่าโลกที่อยู่จะแตกต่างกัน
แต่ถ้าได้รู้จัก
ได้คุย ได้ทำความสนิทสนมกัน ก็จะสามารถเป็นเพื่อนกันได้จริงๆแน่
" พวกแกมีชีวิตอยู่โดยยินดีกับการเกิดมา
ยินดีกับการโตเป็นผู้ใหญ่ นั่นน่ะมันไร้ค่าสิ้นดี "
" ชีวิต สิ่งมีชีวิตทั้งหมดยังไงก็ตายหายไป สุดท้ายก็กลับสู่ความว่างเปล่า "
" เพราะฉะนั้น การเกิดมามีชีวิตก็ไม่ใช่สิ่งจำเป็น
เป้าหมายของพวกเราคือ
การทำให้โลกที่ถูกทำลายล้างเป็นโลกในอุดมคติ "
" โกหก ! "
อีเกร็ทแย้งว่าถ้าคิดแบบนั้นจริง คาโอรุก็คงไม่ช่วยมิโนริแน่
" พวกคุณน่ะไม่ได้คิดว่าแต่ละชีวิตไร้ค่าซักหน่อย
ความจริงพวกคุณเป็นคนที่จิตใจอ่อนโยน "
" หนวกหู "
" เงียบไปซะ พรีเคียว "
" ไม่ใช่ ! "
" ก่อนที่จะเป็นพรีเคียวน่ะ ฉันคือ ฮิวกะ
ซากิ
และคิดว่าพวกเธอเป็นเพื่อนมาตลอด "
" นี่ มิจิรุ ไหนบอกว่าจะสอนสมการวิชาเลขกับฉันไม่ใช่เหรอ
?
แล้วคาโอรุล่ะ ? ไหนบอกว่าจะไปหามิโนริที่บ้านอีกไม่ใช่เหรอ ? "
" พวกเธอก็เหมือนกัน ก่อนที่จะเป็นนักรบของดาร์คฟอล
ก็เป็นเพื่อนของพวกเรานี่ ? "
" ฉันสู้กับเพื่อนไม่ได้หรอก "
" จริงๆพวกคุณเองก็รู้สึกแบบเดียวกันใช่มั๊ยคะ ? "
" ใช่รึเปล่า ? มิจิรุ คาโอรุ ? "
" เพื่อนที่ไหนกัน ! "
" เพียงเพื่อจะล้มพวกเธอเท่านั้น พวกเราถึงได้มาอยู่ที่นี่ "
" ชะตากรรมของพวกเรา คือ ต้องต่อสู้ !"
" เตรียมตัวให้ดี พรีเคียว ! "
" จบกันซะทีเถอะ ! "
จบลงด้วยซีนนี้....
My Comment
กว่าจะทำใจให้ดูตอนนี้ได้.....คือ ถ้าคุณไม่ใช่แฟน ss ที่ติดตามดูมาตั้งแต่มิตจี้กับคาโอรุมาก็คงจะเฉยๆ แต่ถ้าคุณได้ดูตั้งแต่ตอน 14 มันจะบีบคั้นอารมณ์ถึงขีดสุดเลยค่ะตอนนี้ ตอบแบบไม่ลำเอียงจริงๆนะ เทียบในส่วนของดราม่าภาคนี้กับภาคแรก ยกให้ ss เลยค่ะ ความสัมพันธ์ของคิริยะกับพรีเคียวมันออกจะผิวเผินนะ ดูไม่มีอะไรมาก และเนื้อเรื่องก็ไม่ได้เน้นมากเท่ามิจิรุและคาโอรุ.....พอซักตอน 18 เราก็เริ่มนึกในใจละว่าพอตอนที่ความจริงเปิดเผยมันจะสะเทือนอารมณ์แน่ๆ
และเพิ่มความสะเทือนใจเข้าไปมากขึ้นกับคำว่า เพื่อน สัญญา และชะตากรรม....โตเอะมันกะเอาคนดูช้ำตายเลยนะคะเนี่ย.....ภาคนี้ความสัมพันธ์ของเพื่อนนั้นดูจะเน้นไปทาง มิตจี้-คาโอรุ กับ พรีเคียว มากกว่าระหว่างพรีเคียวด้วยกันเองซะมากกว่านะคะในความคิดเรา อ่านตอนต่อๆไปก็จะรู้ค่ะ....
ก็ของซากิกับไม มันความรัก นี่นา ใช่มิตรภาพเหรอ ? กร๊ากกกกกกกก