第21話 『 夜空に輝け! 星の光の仲間たち 』

ตอนที่ 21 ส่องสกาวในท้องฟ้ายามค่ำคืน ! เหล่าผองเพื่อนจากแสงแห่งดวงดาว

My Rating
งานภาพ : 8.5/10 มีแอบเผาเนียนๆ
เนื้อเรื่อง : 9/10 แอบแฝงอะไรให้คิดมากมาย และเป็นจุดหักสำคัญค่ะ
คะแนนรวม : 17.5/20

 

ทางด้านอาคุไดคานที่โมโหมาก บ่อน้ำสามบ่อถูกพรีเคียวเอาคืนไปได้ ก่อนโกยาน
จะโดนระเบิดลง มิตจี้กับคาโอรุก็โผล่มารับอาสาจะทำงานต่อ มีการถามเล็กน้อยว่าที่ผ่านมา
ทั้งสองคนหายไปไหนกันมา มิจิรุกับคาโอรุตอบไปว่า ไปที่ดินแดนแห่งพฤกษา เพื่อที่จะหา
ความลับพลังของพรีเคียวนั่นเอง ซึ่งตอนนี้ก็รู้ถึงความลับนั้นแล้ว

ตอนที่เดินออกมาจากถ้ำของดาร์คฟอล คาโอรุก็ถามอะไรบางอย่าง

" นี่.....มิจิรุ "

" อะไร ? "

" ถ้าพลังทำลายปกคลุมโลกนี้ทั้งหมด.....มันจะเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ ? "

" หายไปหมดสิ้นไงล่ะ...ไม่ว่าอะไรก็ตาม...."

ภาพของซากิ ไม และมิโนริแว่บเข้ามาในห้วงคิดของคาโอรุ.....

ทั้งสองตัดสินใจจะแยกพรีเคียวออกจากกัน แล้วแยกกันไปจัดการ

แต่........

ซากิกับไมดันชวนไปดูดาวซะก่อน คืนนี้ที่บ้านของไมเองนั่นแหละ

ทั้งสองตอบตกลง บางทีอาจจะมีโอกาสให้จัดการก็ได้ !

ผิดคาดไปหน่อยเพราะมากันหมด

วันที่ท้องฟ้าโปร่งสามารถดูดาวได้นั้น จะเป็นวันที่อากาศหนาว ไมก็เลยให้มิจิรุกับคาโอรุยืมผ้าพันคอค่ะ

ขณะที่ข้างล่างดูดาวกันสนุกสนาน บนหลังคาก็.....

" ตอนนี้แฟลปปี้กำลังดูสิ่งที่สวยกว่าดาวอยู่ล่ะ ลาปี้ ~ " "

อะไรเหรอ โชปี้....? "

" นั่นน่ะ.....คือ....."

" แมลงปีกแข็ง ลาปี๊ !!!!!! "

" แฟลปปี้ชอบแมลงปีกแข็งหรอกเหรอ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย โชปี้ "

" ใช่ที่ไหนเล่า ลาปี้............"

เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ชปปี้เลยเข้าใจไปซะงั้น หุหุ น่ารักจริงๆ

ดูไปดูมา หิวซะงั้นอะ ซากิ

ซากิกับไมเลยลงไปเตรียมของว่างให้ทุกคน มิจิรุกับคาโอรุก็ขอไปด้วย

และ...........

จะทำอะไรน่ะ มิตจี้ คาโอรุ !

" เพล้งงงงงง !!!! "

เสียงของบางอย่างหล่นแตก ทำให้สองพี่น้องคิริวชะงัก

คุณแม่ซุ่มซ่ามอีกแล้ว = ='

" แต่ว่านะ ของที่มีตัวตนน่ะซักวันหนึ่งก็ต้องแตกสลายไปไม่ใช่เหรอ "

" ไม่ว่าจะเสียอะไรไป ยังไงก็ต้องเสียใจใช่ไหมล่ะ
ตอนมันยังอยู่ ก็ให้ความสำคัญกับมันมากๆเข้าไว้นะ "

คำพูดของแม่ไม ทำให้มิจิรุและคาโอรุฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา

== CM Break ==

เคนตะ ฮิโตมิ และยูโกะกำลังดูดาวเหนือกันอยู่ ดาวเหนือนั้นมีสภาพที่หนาวมากๆ ฉะนั้น....

ซากิเลยเปรียบเทียบว่าเหมือนเคนตะ.......( เคนตะชอบเล่นมุขแป้กค่ะ แล้วมุขแป้กๆ
ภาษาญี่ปุ่นจะเปรียบเทียบว่ามุขคนแก่ รึมุขหนาวน่ะแหละ )

ขิงก็รา ข่าก็แรง เคนตะเลยย้อนเข้าให้ว่า ซากิ คือ......

" กินแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้วววว "

หลุมดำ !!!!!!!!!!!!!!

ก๊าก หลุมดำดูดอาหารด้วยนะ

ฮิโตมิก็เปรียบเทียบตัวเองเป็น วีนัส ( ดาวศุกร์ ) เอาเข้าไป

ว่าแต่ทำไมมันส่องประกายสีทองอ่ะ - -

" ไมน่ารักเหมือนนก ฉะนั้นให้เป็นดาวดวงใหญ่ที่สุดในกลุ่มดาวหงส์ดีกว่านะ "

ชมกันซึ่งๆหน้า กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ยูโกะบอกว่า เป็นอะไรก็ได้ ขอแค่อยู่ข้างๆดาวเหนือ.....( คิดไรอยู่รู้นะ....)

" งั้นมิจิรุ....เป็นดวงจันทร์ดีมั๊ย ? "

" ดวงจันทร์ ? "

( คาดว่าเพราะคันจิชื่อของมิจิรุ 満 มาจาก 満月 ที่แปลว่า ดวงจันทร์เต็มดวงนั่นเองค่ะ
ซากิถึงเปรียบแบบนี้ แล้วเค้าคงจะทำให้สอดคล้องกับคำพูดโกยานในตอนที่ 18 ด้วยแหละ)

" ส่วนคาโอรุก็......"

" ยังไงก็ได้....." => เมื่อไหร่จะเลิกพูดคำนี้นะ - -

เอาแต่เปรียบชาวบ้านแล้วซากิจะเป็นอะไรดีละ ? รึจะเป็นหลุมดำจริงๆ......

" ดวงอาทิตย์ไง " พี่ชายของไมพูดขึ้นมา

" ส่องแสงให้ทุกคน ดวงอาทิตย์นี่ดีใช่มั๊ยละ ?
เพราะพอซากิจังมา ที่บ้านก็ครึกครื้นทันทีเลย "

" จากนี้เรียกฉันว่า ดวงอาทิตย์นะ ~ "

มิจิรุกับคาโอรุออกมายืนเหม่อตรงระเบียง

" สิ่งที่มีตัวตนซักวันก็ต้องสลายหายไป ถึงพวกเราไม่ทำอะไร โลกนี้ก็ต้องหายไปในสักวันอยู่ดี "

" แต่ว่า สิ่งที่พวกเรากำลังทำอยู่ มันต้องมีความหมายซักอย่างสิ "

ซากิกับไมเห็นสองคนนี้แยกออกมาก็เลยตามมาถาม คาโอรุถามว่า ดูดาวมันสนุกตรงไหน
ซากิตอบว่า สนุกสิ เพราะได้ดูกับทุกคน และไมก็พูดถึงท้องฟ้าแห่งดวงดาว....

" ท้องฟ้าแห่งดวงดาวพวกนี้น่ะ เป็นหลักฐานที่แสดงถึงการมีชีวิตอยู่
ของดวงดาว ก็เหมือนกับพวกเรานั่นแหละค่ะ แม้ทั้งสีหน้า บุคลิก เรื่องที่คิดอยู่
จะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ว่าทุกคนพยายามเต็มที่ที่จะมีชีวิต หรือส่องแสง
พวกเราแต่ละคนก็เหมือนดวงดาวแต่ละดวงนั่นเองค่ะ "

" พวกเราทุกคน คือ เพื่อนของท้องฟ้าแห่งดาวไงละ "

" เพื่อนของท้องฟ้าแห่งดวงดาว.......? "

ซากิกับไมถูกพ่อไมเรียกให้ไปช่วยอะไรซักอย่าง ก็เลยให้ปล่อยให้มิจิรุกับคาโอรุยืนตากลมเล่นต่อไป

" อะไร........เพี่อนของท้องฟ้าแห่งดวงดาวอะไรกัน....."

" พวกเราน่ะ มาก็มากันแค่สองคนไม่ใช่เหรอ..."

" จากนี้ต่อไป ก็คงจะมีแค่เราสองคน แต่ว่าตอนนี้กับพรีเคียว.....! "

" ตัดสินกันซะที ! "

ไฟฟ้าดับทั่วเมือง มิจิรุและคาโอรุปรากฏกายบนท้องฟ้า ในมือของมิจิรุ คือ เศษอุกกาบาต
ที่พ่อของไมเอามาโชว์ให้ดูก่อนหน้านี้

อุไซน่าประจำตอน

อุไซน่าตัวนี้โจมตีโดยยิงอุกกาบาตลงมาจากฟ้าค่ะ พอพรีเคียวใช้แสงแห่งภูติสะท้อนกลับมันก็พาล
จะเด้งไปโดนเอาบ้านของไมด้วย ฉะนั้นจึงต้องเดินหน้าเท่านั้น ถอยรึป้องกันไม่ได้เลย

พรีเคียวไม่ยอมล้ม เพราะวันนี้ คือ วันพิเศษที่มิจิรุกับคาโอรุยอมมาที่บ้าน และทั้งสอง
ก็คือเพื่อนคนสำคัญ......

" ครอบครัวคนสำคัญ "

" เพื่อนคนสำคัญ "

" พวกเราจะ...."

" ปกป้องทุกคนให้ดู ! "

" พะ...พรีเคียว..!? "

" เมื่อกี้พูดว่า สู้เพื่อพวกเรา งั้นเหรอ !!!? "

ท่าจับมือสุดยอด คิดได้ไงนี่ แล้วอุไซน่าก็พ่ายทวินสตรีมไปตามระเบียบ

อาริกาโต๊ะจากท้องฟ้าที่เราจะได้เห็นชัดๆเพียงแค่ตอนนี้ตอนเดียว

คือ มันพูด ยัตต้า ด้วยอะ = =' ต้องเรียก อาริกาโต๊ะยัตต้า สิเนี่ย

เศษอุกกาบาตของพ่อร่วงลงมาจากฟ้า ไมเงยหน้าขึ้นไปมองก็ได้เห็น.....

แค่เห็นก็เทพละ ยังจะอุตส่าห์เห็นรายละเอียด แฟลปปี้เองก็สงสัยที่วันนี้มันโผล่มาแค่อุไซน่า

และแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

เมื่อมิจิรุขอบคุณและคืนผ้าพันคอมาให้ ก็.........

หากทั้งสองคนนี้อยู่ในบ้านของไมตลอดเวลา แล้วทำไมจึงมีใบไม้จากป่าโทเนริโกะติดผ้าพันคอมาด้วย

และไมก็ปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้

" หรือว่า..!!? "

ในที่สุด ไมก็ได้รู้ว่า ศัตรูคนต่อไป คือ ใคร.......( ตอนช็อตภาพนี่สุดยอดมากอะ )

 

My Comment

ตอนแรกที่เห็นพรีวิวตอนนี้จากตอนที่ 20 นึกว่าคงเป็นตอนที่ไม่มีอะไร ที่ไหนได้เครียดโคตรๆ.......ยิ่งตอนสุดท้ายที่ไมนึกเทียบกะเงานี่ตัดภาพได้สุดยอดมากมาย ตอนนี้จะเริ่มเห็นชัดเลยละค่ะว่า มิจิรุกับคาโอรุสับสนแล้วว่าควรจะทำยังไงดี

ดูแล้วรู้สึกสงสารทั้งสี่คนจริงๆนะ สงสารมิตจี้กับคาโอรุที่สับสนจะแย่ สงสารไมที่รู้ความจริง สงสารซากิที่ไม่รู้ความจริง TwT

ตอนหน้ากระชากอารมณ์แน่ค่ะ......