第21話 『 夜空に輝け! 星の光の仲間たち 』
ตอนที่ 21 ส่องสกาวในท้องฟ้ายามค่ำคืน ! เหล่าผองเพื่อนจากแสงแห่งดวงดาว
My Rating
งานภาพ : 8.5/10 มีแอบเผาเนียนๆ
เนื้อเรื่อง : 9/10 แอบแฝงอะไรให้คิดมากมาย และเป็นจุดหักสำคัญค่ะ
คะแนนรวม : 17.5/20
ทางด้านอาคุไดคานที่โมโหมาก บ่อน้ำสามบ่อถูกพรีเคียวเอาคืนไปได้
ก่อนโกยาน
จะโดนระเบิดลง มิตจี้กับคาโอรุก็โผล่มารับอาสาจะทำงานต่อ มีการถามเล็กน้อยว่าที่ผ่านมา
ทั้งสองคนหายไปไหนกันมา มิจิรุกับคาโอรุตอบไปว่า ไปที่ดินแดนแห่งพฤกษา เพื่อที่จะหา
ความลับพลังของพรีเคียวนั่นเอง ซึ่งตอนนี้ก็รู้ถึงความลับนั้นแล้ว
ตอนที่เดินออกมาจากถ้ำของดาร์คฟอล คาโอรุก็ถามอะไรบางอย่าง
" นี่.....มิจิรุ "
" อะไร ? "
" ถ้าพลังทำลายปกคลุมโลกนี้ทั้งหมด.....มันจะเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ ? "
" หายไปหมดสิ้นไงล่ะ...ไม่ว่าอะไรก็ตาม...."
ภาพของซากิ ไม และมิโนริแว่บเข้ามาในห้วงคิดของคาโอรุ.....
ทั้งสองตัดสินใจจะแยกพรีเคียวออกจากกัน แล้วแยกกันไปจัดการ
แต่........
ซากิกับไมดันชวนไปดูดาวซะก่อน คืนนี้ที่บ้านของไมเองนั่นแหละ
ทั้งสองตอบตกลง บางทีอาจจะมีโอกาสให้จัดการก็ได้ !
ผิดคาดไปหน่อยเพราะมากันหมด
วันที่ท้องฟ้าโปร่งสามารถดูดาวได้นั้น จะเป็นวันที่อากาศหนาว ไมก็เลยให้มิจิรุกับคาโอรุยืมผ้าพันคอค่ะ
ขณะที่ข้างล่างดูดาวกันสนุกสนาน บนหลังคาก็.....
" ตอนนี้แฟลปปี้กำลังดูสิ่งที่สวยกว่าดาวอยู่ล่ะ ลาปี้ ~ " "
อะไรเหรอ โชปี้....? "
" นั่นน่ะ.....คือ....."
" แมลงปีกแข็ง ลาปี๊ !!!!!! "
" แฟลปปี้ชอบแมลงปีกแข็งหรอกเหรอ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย โชปี้ "
" ใช่ที่ไหนเล่า ลาปี้............"
เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ชปปี้เลยเข้าใจไปซะงั้น หุหุ น่ารักจริงๆ
ดูไปดูมา หิวซะงั้นอะ ซากิ
ซากิกับไมเลยลงไปเตรียมของว่างให้ทุกคน มิจิรุกับคาโอรุก็ขอไปด้วย
และ...........
จะทำอะไรน่ะ มิตจี้ คาโอรุ !
" เพล้งงงงงง !!!! "
เสียงของบางอย่างหล่นแตก ทำให้สองพี่น้องคิริวชะงัก
คุณแม่ซุ่มซ่ามอีกแล้ว = ='
" แต่ว่านะ ของที่มีตัวตนน่ะซักวันหนึ่งก็ต้องแตกสลายไปไม่ใช่เหรอ "
" ไม่ว่าจะเสียอะไรไป ยังไงก็ต้องเสียใจใช่ไหมล่ะ
ตอนมันยังอยู่ ก็ให้ความสำคัญกับมันมากๆเข้าไว้นะ "
คำพูดของแม่ไม ทำให้มิจิรุและคาโอรุฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา
== CM Break ==
เคนตะ ฮิโตมิ และยูโกะกำลังดูดาวเหนือกันอยู่ ดาวเหนือนั้นมีสภาพที่หนาวมากๆ ฉะนั้น....
ซากิเลยเปรียบเทียบว่าเหมือนเคนตะ.......( เคนตะชอบเล่นมุขแป้กค่ะ
แล้วมุขแป้กๆ
ภาษาญี่ปุ่นจะเปรียบเทียบว่ามุขคนแก่ รึมุขหนาวน่ะแหละ )
ขิงก็รา ข่าก็แรง เคนตะเลยย้อนเข้าให้ว่า ซากิ คือ......
" กินแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้วววว "
หลุมดำ !!!!!!!!!!!!!!
ก๊าก หลุมดำดูดอาหารด้วยนะ
ฮิโตมิก็เปรียบเทียบตัวเองเป็น วีนัส ( ดาวศุกร์ ) เอาเข้าไป
ว่าแต่ทำไมมันส่องประกายสีทองอ่ะ - -
" ไมน่ารักเหมือนนก ฉะนั้นให้เป็นดาวดวงใหญ่ที่สุดในกลุ่มดาวหงส์ดีกว่านะ "
ชมกันซึ่งๆหน้า กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ยูโกะบอกว่า เป็นอะไรก็ได้ ขอแค่อยู่ข้างๆดาวเหนือ.....( คิดไรอยู่รู้นะ....)
" งั้นมิจิรุ....เป็นดวงจันทร์ดีมั๊ย ? "
" ดวงจันทร์ ? "
( คาดว่าเพราะคันจิชื่อของมิจิรุ 満 มาจาก 満月 ที่แปลว่า ดวงจันทร์เต็มดวงนั่นเองค่ะ
ซากิถึงเปรียบแบบนี้ แล้วเค้าคงจะทำให้สอดคล้องกับคำพูดโกยานในตอนที่ 18 ด้วยแหละ)
" ส่วนคาโอรุก็......"
" ยังไงก็ได้....." => เมื่อไหร่จะเลิกพูดคำนี้นะ - -
เอาแต่เปรียบชาวบ้านแล้วซากิจะเป็นอะไรดีละ ? รึจะเป็นหลุมดำจริงๆ......
" ดวงอาทิตย์ไง " พี่ชายของไมพูดขึ้นมา
" ส่องแสงให้ทุกคน ดวงอาทิตย์นี่ดีใช่มั๊ยละ ?
เพราะพอซากิจังมา ที่บ้านก็ครึกครื้นทันทีเลย "
" จากนี้เรียกฉันว่า ดวงอาทิตย์นะ ~ "
มิจิรุกับคาโอรุออกมายืนเหม่อตรงระเบียง
" สิ่งที่มีตัวตนซักวันก็ต้องสลายหายไป ถึงพวกเราไม่ทำอะไร โลกนี้ก็ต้องหายไปในสักวันอยู่ดี "
" แต่ว่า สิ่งที่พวกเรากำลังทำอยู่ มันต้องมีความหมายซักอย่างสิ "
ซากิกับไมเห็นสองคนนี้แยกออกมาก็เลยตามมาถาม คาโอรุถามว่า ดูดาวมันสนุกตรงไหน
ซากิตอบว่า สนุกสิ เพราะได้ดูกับทุกคน และไมก็พูดถึงท้องฟ้าแห่งดวงดาว....
" ท้องฟ้าแห่งดวงดาวพวกนี้น่ะ เป็นหลักฐานที่แสดงถึงการมีชีวิตอยู่
ของดวงดาว ก็เหมือนกับพวกเรานั่นแหละค่ะ แม้ทั้งสีหน้า บุคลิก เรื่องที่คิดอยู่
จะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ว่าทุกคนพยายามเต็มที่ที่จะมีชีวิต หรือส่องแสง
พวกเราแต่ละคนก็เหมือนดวงดาวแต่ละดวงนั่นเองค่ะ "
" พวกเราทุกคน คือ เพื่อนของท้องฟ้าแห่งดาวไงละ "
" เพื่อนของท้องฟ้าแห่งดวงดาว.......? "
ซากิกับไมถูกพ่อไมเรียกให้ไปช่วยอะไรซักอย่าง ก็เลยให้ปล่อยให้มิจิรุกับคาโอรุยืนตากลมเล่นต่อไป
" อะไร........เพี่อนของท้องฟ้าแห่งดวงดาวอะไรกัน....."
" พวกเราน่ะ มาก็มากันแค่สองคนไม่ใช่เหรอ..."
" จากนี้ต่อไป ก็คงจะมีแค่เราสองคน แต่ว่าตอนนี้กับพรีเคียว.....! "
" ตัดสินกันซะที ! "
ไฟฟ้าดับทั่วเมือง มิจิรุและคาโอรุปรากฏกายบนท้องฟ้า ในมือของมิจิรุ
คือ เศษอุกกาบาต
ที่พ่อของไมเอามาโชว์ให้ดูก่อนหน้านี้
อุไซน่าประจำตอน
อุไซน่าตัวนี้โจมตีโดยยิงอุกกาบาตลงมาจากฟ้าค่ะ พอพรีเคียวใช้แสงแห่งภูติสะท้อนกลับมันก็พาล
จะเด้งไปโดนเอาบ้านของไมด้วย ฉะนั้นจึงต้องเดินหน้าเท่านั้น ถอยรึป้องกันไม่ได้เลย
พรีเคียวไม่ยอมล้ม เพราะวันนี้ คือ วันพิเศษที่มิจิรุกับคาโอรุยอมมาที่บ้าน
และทั้งสอง
ก็คือเพื่อนคนสำคัญ......
" ครอบครัวคนสำคัญ "
" เพื่อนคนสำคัญ "
" พวกเราจะ...."
" ปกป้องทุกคนให้ดู ! "
" พะ...พรีเคียว..!? "
" เมื่อกี้พูดว่า สู้เพื่อพวกเรา งั้นเหรอ !!!? "
ท่าจับมือสุดยอด คิดได้ไงนี่ แล้วอุไซน่าก็พ่ายทวินสตรีมไปตามระเบียบ
อาริกาโต๊ะจากท้องฟ้าที่เราจะได้เห็นชัดๆเพียงแค่ตอนนี้ตอนเดียว
คือ มันพูด ยัตต้า ด้วยอะ = =' ต้องเรียก อาริกาโต๊ะยัตต้า สิเนี่ย
เศษอุกกาบาตของพ่อร่วงลงมาจากฟ้า ไมเงยหน้าขึ้นไปมองก็ได้เห็น.....
แค่เห็นก็เทพละ ยังจะอุตส่าห์เห็นรายละเอียด แฟลปปี้เองก็สงสัยที่วันนี้มันโผล่มาแค่อุไซน่า
และแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
เมื่อมิจิรุขอบคุณและคืนผ้าพันคอมาให้ ก็.........
หากทั้งสองคนนี้อยู่ในบ้านของไมตลอดเวลา แล้วทำไมจึงมีใบไม้จากป่าโทเนริโกะติดผ้าพันคอมาด้วย
และไมก็ปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้
" หรือว่า..!!? "
ในที่สุด ไมก็ได้รู้ว่า ศัตรูคนต่อไป คือ ใคร.......( ตอนช็อตภาพนี่สุดยอดมากอะ )
My Comment
ตอนแรกที่เห็นพรีวิวตอนนี้จากตอนที่ 20 นึกว่าคงเป็นตอนที่ไม่มีอะไร ที่ไหนได้เครียดโคตรๆ.......ยิ่งตอนสุดท้ายที่ไมนึกเทียบกะเงานี่ตัดภาพได้สุดยอดมากมาย ตอนนี้จะเริ่มเห็นชัดเลยละค่ะว่า มิจิรุกับคาโอรุสับสนแล้วว่าควรจะทำยังไงดี
ดูแล้วรู้สึกสงสารทั้งสี่คนจริงๆนะ สงสารมิตจี้กับคาโอรุที่สับสนจะแย่ สงสารไมที่รู้ความจริง สงสารซากิที่ไม่รู้ความจริง TwT
ตอนหน้ากระชากอารมณ์แน่ค่ะ......