เปิดมา โดโรโดโรนก็ร้องไห้ร้องห่มจากตอนที่แล้ว

" ท้ายที่สุดของที่สุด ตอนกำลังจะชนะพรีเคียวอยู่แล้ว
ดันมีพลังประหลาดมาช่วยไว้ซะได้ ! "

ขำตอนมันโดนอุไซน่าทับจริงๆ

โกยานจอมเจ๋อก็ดูจะรู้จึงไปถามเรื่องนี้กับมิตจี้และคาโอรุ ซึ่งทั้งคู่ก็ทำเป็นไม่รู้อะไร
ทั้งสิ้น และก็บอกว่า จะจัดการพรีเคียวเอง ( โดโระโวยใหญ่ โดนแย่งงาน )

มิตจี้กะคาโอรุรูปขวาบน น่ารักมากกกกกกกกกกก อ๊ากส์ !!!!!

ทั้งซากิและไมพูดกันถึงประโยคที่พ่อของซากิมักจะพูดบ่อยๆ

" ทุกสิ่งมีชีวิตอยู่ในนั้น "

แล้วทั้งสองคนก็นัดกันว่าจะไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ( ซากิอุบไว้อะ ไม่ยอมบอก ) หลังเลิกเรียน

มิจิรุและคาโอรุตั้งใจว่าจะจัดการพรีเคียวด้วยตัวเองให้ได้ แต่ในเมื่อพรีเคียวยังเป็นหนึ่งเดียว
กันเช่นนี้ก็จัดการลำบาก ฉะนั้นแผนของทั้งคู่ คือ ยุพรีเคียวให้แตกกันซะ

มิจิรุพยายามลืมให้ได้.....ความใจดีของซากิ และไม ต้องลืมมัน.....

และก็เริ่มแผน......

เช็ดหน้าแปบเดียว ถุงมือหายไปซะดื้อๆ

วางสมุดวาดรูปไว้ หายไปอีกคน

มัวแต่ตามหาของสำคัญ และก็นึกขึ้นได้ว่ามีนัด

พอไปเจอมิตจี้กับคาโอรุ ซากิและไมถามหาอีกฝ่าย ซึ่งมิจิรุกับคาโอรุก็โกหกว่าอีกฝ่ายกลับ
ไปแล้ว เพราะมัวแต่หาของสำคัญที่หายไป ( ถุงมือและสมุดวาดรูปนั่นเอง ) จนลืมสัญญา

ทว่า มิจิรุและคาโอรุวางเกมพลาดไปนิด ตรงที่ไปบอกว่า ลืมนัดเพราะหาของสำคัญ น่ะแหละ

ซากิกับไม ตั้งใจว่าจะขอโทษอีกฝ่ายในวันรุ่งขึ้น และเขียนเมโม ( บันทึกช่วยจำ )
เก็บไว้ในกล่องดินสอ

และในคืนนั้น............ภูติปิกาปิก้า และคิวคิวก็ทำให้กล่องดินสอเปลี่ยนไป

ตอนเช้า ไม่มีใครกล้าเริ่มก่อน เพราะไม่รู้จะเริ่มพูดกับอีกฝ่ายยังไง
และเมื่อเอากล่องดินสออกมา

เพิ่งจะมาตกใจ แล้วตอนเช้าใครจัดกระเป๋าให้ฟะ ทำไมไม่เห็นกันตั้งกะตอนนั้น งง

ซากิรู้สึกมึน ของข้างในก็ของตัวเอง กระดาษเมโมเมื่อคืนก็ยังอยู่ แต่ไม่ใช่กล่องดินสอของตัวเอง

" ฉันรู้สึกถึงพลังของภูตินะ ลาปี้ ! "

" ภูติน่ะมีอยู่ในสิ่งของทุกสิ่งแหละ ลาปี้...ถึงจะมองไม่เห็น
แต่ถ้าความรู้สึกแรงกล้าละก็ ภูติก็จะตอบรับและทำให้
ความปรารถนาเป็นจริงได้นะ ลาปี้ "

" เพราะรับเอาความรู้สึกจากกระดาษเมโมเข้าไป ภูติจึงออกมา
ตอบรับความรู้สึกแรงกล้านั้นไงละ ลาปี้ "

ใช้ดินสอธรรมดามันเขียนไม่ติดรึไง ไม่เข้าใจ =_="

ทั้งคู่เขียนคำอธิษฐานที่อยากให้เป็นจริงที่สุดในตอนนี้ลงกระดาษ

และก็วิ่งมาเจอกัน ทั้งสองพยายามจะเอ่ยปากขอโทษอีกฝ่าย แต่.....

หมอนี่ดันมาขัดซะได้ ( มาทวงงานคืน ) ทั้งซากิและไมต่างยั๊วะว่ามาทำไมตอนนี้
เพราะมีเรื่องสำคัญมากจะพูดแท้ๆ

" ถ้าเป็นพรีเคียวในตอนนี้ โดโรโดโรนคงเอาชนะได้ "

" บางทีนะ "

" ถ้าโดโรโดโรนชนะพรีเคียวขึ้นมาได้ล่ะก็....."

" ไม่เห็นจะต้องสนใจเลยนี่ "

" นั่นสินะ "

ทั้งมิจิรุและคาโอรุคิดว่า ตอนนี้พรีเคียวไม่น่าจะรวมใจเป็นหนึ่งได้แล้ว

แสงแห่งภูติใหญ่ขึ้นเอง โดยที่พรีเคียวก็ยังแปลกใจ ชนะตามระเบียบ

แฟลปปี้กะชปปี้บอกให้ซากิแลกกันดูคำอธิษฐาน

" ขอให้ของสำคัญของซากิกลับมาด้วยเถอะค่ะ "

" ขอให้ของสำคัญที่สุดของไมกลับมาด้วยเถอะ "

แฟลปปี้กับชปปี้บอกว่า ไม่ใช่เรื่องแปลกที่แสงแห่งภูติใหญ่ขึ้น ที่เป็นแบบนั้นเพราะว่าซากิกับไมคิดถึงซึ่ง
กันและกันนั่นเอง ยิ่งความรู้สึกนั้นมีมากเท่าไหร่ แสงแห่งภูติก็จะใหญ่มากเท่านั้น

ซากิและไมปรับความเข้าใจกันได้ มิจิรุและคาโอรุก็ตัดสินใจคืนของให้

ซากิกับไมไปเดท เอ๊ย นั่งคุยกันยามอาทิตย์ตกดิน

" ถ้าฉันนึกถึงซากิ ซากินึกถึงฉัน ถ้าเรานึกถึงซึ่งกันและกันละก็
เหล่าภูติก็จะออกมาสนองคำอธิษฐานสินะ "

" ทุกสิ่งมีชีวิตอยู่ในนั้น...งั้นเหรอ ?....คุณพ่อเคยพูดไว้แบบนั้น
ถ้าเราให้ความสำคัญกับสิ่งนั้นมากพอ จะทำให้สิ่งนั้นตอบรับเราน่ะ......"