เช้าวันหนึ่งซากิเห็นไมกำลังวาดรูปต้นซากุระ ฝีมือขั้นเทพ.....

จนกระทั่งมีสมาชิกจากชมรมศิลปะชื่อ ทาเคอุจิ อายาโนะ มาทาบทามไมให้เข้าชมรม
และในสัปดาห์หน้าก็จะมีงานประกวดวาดภาพขึ้น และอายาโนะก็อยากให้ไมเข้าร่วมด้วย

แต่ทำไม....ไมจังถึงทำหน้าลำบากใจแบบนั้นล่ะ....

ในตอนพักกลางวันนั่นเอง....

" บรรยากาศในฤดูใบไม้ผลิ ? "

" ตอนนี้ฉันเข้าร่วมงานประกวดภาพวาดแล้วน่ะ และหัวข้อก็คือบรรยากาศในฤดูใบไม้ผลิ "

" อ้อ งี้นี่เอง...."

" พูดถึงฤดูใบไม้ผลิก็นึกถึงการดูดอกซากุระ...พอพูดถึงดูดอกซากุระก็นึกถึงอาหาร...พอพูดถึงอาหาร...."

และซากิก็ต้องเบรกเรื่องของกิน...เพระาเห็นไมทำท่าทางครุ่นคิดอย่างหนัก

ถามใครก็ไม่ถูกใจซักคน ทั้งพี่ชาย แม่และพ่อ...ทั้งกบ ทั้งยุคโบราณ ไหนจะหมู่ดาว..

มันไม่ได้เข้าหัวข้อเลยนะนี่....บ้านมิโชนี่พิลึกคนกันหมด

ไมก็มาปรึกษาซากิ เพราะจะต้องรีบเลือกหัวข้อในการวาดแล้ว

" พยายามเข้านะ....นี่เป็นโอกาสดีที่จะแสดงพรสวรรค์ในการวาดรูปของไมให้ทุกคนเห็น "

" ฉันไม่ได้คิดเรื่องว่าจะต้องทำให้ทุกคนประทับใจสักนิดเลยนะ.....เพราะชอบต่างหากถึงได้วาด "

" แต่ไมก็จะเข้าชมรมศิลปะไม่ใช่เหรอ ? "

" ฉันยังไม่แน่ใจเลย... "

" ทำไมล่ะ ? "

" ถึงจะไม่ต้องเข้าชมรมศิลปะ...ฉันอยากจะวาดตอนไหนก็วาดได้อยู่แล้วนี่ "

ซากิบอกว่าตอนนี้ยังไงซะก็ร่วมงานประกวดไปแล้ว ค่อยมาคิดทีหลังก็ได้ว่าจะเข้าชมรมหรือไม่

" นี่...ฉันจะไปหาด้วยดีมั๊ย ? "

" อะไรเหรอ ? "

" แน่อยู่แล้ว....บรรยากาศในฤดูใบไม้ผลิไง ! "

แล้วก็ตามหากันจนเจอสถานที่ไมถูกใจ...

" นี่ซากิ....ทำไมถึงได้มากับฉันด้วยล่ะ ? "

" เพราะฉันอยากอยู่ด้วยกันกับไมน่ะสิ...
อยู่กันสองคนน่ะสนุกกว่าอยู่คนเดียวนี่ "

กว๊ากกกกกกกซ์ !!!!!!!!!!!!!!! หวาน หวาน หวานไปแล้วววววว !!!!

แล้วไมจะหน้าแดงทำม๊ายยยย !!!!!?

กี๊สสสสสสส

มองลงมาจากภูเขาก็เจอโลเกชั่นที่ถูกใจเป็นไร่กะหล่ำปลี

ทั้งๆที่เป็นฤดูใบไม้ผลิแท้ๆแต่กลับมีเสียงจักจั่นดังจอแจ.....ซากิเลยจะไปดูให้...

และที่ยืนมองซากิอยู่ในป่านั้น คือ.....!?

ตอนที่วาดรูป ไมเจอคุณยายคนหนึ่งงกๆเงิ่นๆเก็บกะหล่ำปลีจึงไปช่วย

เพราะอยากจะสัมผัสบรรยากาศของฤดูใบไม้ผลิด้วยมือของตัวเอง ไมเลยอาสาช่วยขนกะหล่ำปลี

พอขนกล่องสุดท้ายเรียบร้อยแล้ว ชปปี้ก็สัมผัสอันตรายได้

ทางด้านซากิที่ตามหาต้นเสียงจักจั่นในป่า....แฟลปปี้สัมผัสอะไรบางอย่างได้

แถมอยู่ๆเสียงจักจั่นก็หายไปซะงั้น

ฝูงจักจั่นบินผ่านหัวไปฝงใหญ่

" ซากิ.....ชปปี้อยู่ในอันตรายลาปี้ ! "

คุณยายเห็นฝูงจักจั่นซะขนาดนี้ก็เป็นลมเลย...ซากิจ๊ะเอ๋กับคาเรฮาน

ทางด้านไม....จักจั่นจำนวนมากมารวมตัวกันเป็นอุไซน่าจักจั่นขนาดยักษ์

ซากิใช้มุขหลอกคาเรฮานว่าตัวเองโดดลงเหวไปแล้วหนีรอดได้

ไอ้คาเรฮานก็โง่จัง ใครมันจะโดดลงเหวหนีฟะ

ซากิกลับมาทัน และก็แปลงร่างสู้กับอุไซน่าจนชนะจนได้

ซากิกับไมพาคุณยายกลับมาที่บ้าน และปรากฏว่าคุณยายคนนี้ คือ ย่าของอายาโนะนี่เอง....

ที่งานประกวด ภาพของไมได้รางวัลพิเศษ...ซากิถามไมว่าเพราะอะไรถึงไม่วาดไร่กะหล่ำปลี
และใบหน้าของคุณยายนั้นมันสื่ออะไรถึงบรรยากาศในฤดูใบไม้ผลิล่ะ ?

ไมบอกว่าความจริงตั้งใจจะวาดรูปคุณยายถือกะหล่ำปลีในมือ แต่ชอบรอยยิ้ม
ของคุณยายมากไปๆมาๆก็เลยวาดหน้าคุณยายมันทั้งหน้ากระดาษเลย

และไมก็ตัดสินใจเช้าชมรมศิลปะแล้ว...

" นี่ซากิ รู้รึเปล่าว่าทำไมฉันถึงเข้าชมรมศิลปะ "

" ทำไมเหรอ ? "

" เพราะซากินั่นแหละ...ก็บอกเองนี่นาว่าสองคนน่ะสนุกกว่าอยู่ตัวคนเดียว
ฉันก็เลยคิดว่าถ้าได้วาดรูปกับเพื่อนๆมากมายน่ะมันก็น่าจะดีกว่าวาดคนเดียวไง "

แฟลปปี้หิวอีกแล้ว....ซากิก็บ่นซะว่าจะกินอะไรนักหนาจนทะเลาะกันเลย

หุหุ ชปปี้ออกมาห้ามไม่ให้ทะเลาะกัน ร้องไห้โยเย น่าร๊ากกกกก