สถานที่แห่งหนึ่งดูแล้วน่ากลัวชอบกล ภายในถ้ำมีตัวอะไรซักอย่างมืดทึม เห็นแต่ตาแดงๆ

คาเรฮานเรียกไอ้ตัวมืดทึมนั่นว่า ท่านอาคุไดคาน.....อาคุไดคานถามว่า รู้ที่อยู่ของ บ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์หรือยัง คาเรฮานแก้ตัวไปว่าเพราะมีคนมากวนใจ คนใช้ส่วนตัวของอาคุ ฯ ก็สะเหร่อตอบแทนให้
คนที่มากวนนั้นก็คือ นักรบในตำนานพรีเคียว นั่นเอง

" กระผมเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับนักรบสองคนแว่วมาตามสายลมเหมือนกัน..."

" ได้ยินมาว่าเมื่อใดยามที่ดินแดนแห่งพฤกษามีภัยนักรบทั้งสองคนก็จะปรากฏตัวออกมา และถ้ารวมพลังกับเหล่าภูติแล้วละก็พลังนั้นก็จะไร้ขีดจำกัดเลยทีเดียว...."

เอ่อ.........ภาพนี้มัน...........

ซากิเชิญเพื่อนๆไปงานเลี้ยงต้อนรับไมในวันพรุ่งนี้ แต่พอจะหันไปชวนไม เจ้าตัวก็ไม่อยู่

ซากิเห็นไมยืนตากลมอยู่ที่ระเบียง และก็คุยกันถึงเรื่องเมื่อวาน ( ตอนที่แล้ว ) และก็สงสัย ว่าชายแปลกหน้าที่โผล่มาตอนที่แล้วนั้นเป็นใคร....

" เจ้านั่นน่ะ คือ คาเรฮาน ลาปี้ ! สมาชิกคนหนึ่งของ Dark Fall ลาปี้ ! "

" ดาร์คฟอล ? "

" บอกว่า คนหนึ่ง งั้นหมายความว่ายังมีคนอื่นอีกเหรอ ? "

" ใช่แล้ว โชปี้...."

" แถมยังน่ากลัวมากๆด้วย โชปี้ "

" ไม่ใช่แค่เจ้าพวกนั้นหรอกนะ ลาปี้ ! ยังมีผู้นำของดาร์คฟอลอีก ชื่อ อาคุไดคาน ลาปี้ ! "

"อะไรจะกะทันหันงี้เนี่ย !? "

" อาคุไดคาน ? "

" อาคุไดคานมีเป้าหมายอยู่ที่ต้นไม้แห่งโลก โชปี้ "

" ต้นไม้แห่งโลก ? "

" เป็นต้นไม้ที่มีความสำคัญมากกับทุกชีวิตในทุกๆโลกนะ ลาปี้...
ต้นไม้แห่งโลกน่ะมีบ่อน้ำทั้งเจ็ดคอยหล่อเลี้ยงอยู่ ลาปี้ แต่ว่า......."

" อาคุไดคานทำลายบ่อน้ำไปหกแห่งแล้วโชปี้ ที่สุดท้ายที่ยังเหลือก็คือ บ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์ โชปี้ "

" ถ้าบ่อน้ำแห่งดวงอาทิตย์ถูกทำลายอีกละก็เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ ลาปี้
เพราะงั้นถึงอยากให้พวกเธอมาร่วมสู้ด้วยกันไงล่ะ ลาปี้ "

" ทำไมเหรอ โชปี้ ? "

" เอ่อ.....ก็เล่นพูดเอาๆ แบบนี้ จะให้ฉันพูดว่าไงละ ? "

" พวกเราน่ะเป็นแค่นักเรียน ม. ต้นเองนะ "

" ไม่เป็นไรหรอก ลาปี้....เพราะพวกเธอ คือ พรีเคียวนะ ลาปี้ "

" ก็นั่นแหละ แล้วมันอะไรล่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจที่นายพูดเลยสักนิด.........อ๊าาาา !!!! "

" ลืมซะสนิทเลย งานเลี้ยงต้อนรับ !!!! "

ตอนค่ำไมยืนเหม่ออยู่ที่ดาดฟ้าบ้าน ไม่ได้ไปกินข้าว พี่ชายจึงมาตาม

" มีอะไรเหรอ ? "

" อะ...เอ๋ พี่นี่เอง "

" เวลาที่ไมมองท้องฟ้าน่ะ แปลว่ากำลังคิดอะไรอยู่ใช่ไหมละ "

" เพื่อนร่วมห้อง คุณฮิวกะ ซากิน่ะค่ะ....นั่นน่ะเป็นเรื่องเมื่อ 5 ปีก่อน ถึงจะเพิ่งเจอกัน
แต่ตอนนั้นก็คิดว่า จะต้องได้เจอกันอีกแน่....แปลกดีนะคะ......."

" ไมคิดว่าอยากเจอเด็กคนนั้นอีกใช่ไหมล่ะ ? "

" เอ๋ !!? "

" ใช่ไหมล่ะ ถ้าแบบนั้นก็คงไม่จำไว้หรอก ดีจังนะที่ได้เพื่อนใหม่ "

" ยังเรียกว่าเพื่อนไม่ได้หรอกค่ะ เค้าดีกับหนูมากๆ แต่ว่าอาจจะเพราะหนูเป็นนักเรียนใหม่ก็ได้ "

" อยากเป็นเพื่อนกับเค้าใช่มั๊ยละ ? "

" เวลาอาหารเย็นจะหมดแล้ว รีบไปกินข้าวซะนะ "

" เพื่อน....เหรอ ? "

ไมไปถึงร้านของซากิแล้ว แต่ว่าทั้งซากิและคนอื่นๆยังเตรียมของไม่เสร็จเลยให้ไมไปรอหลังร้านก่อน

เห็นบรรยากาศสวยมาก เลยเอาสมุดวาดรูปออกมา

ฝีมือระดับโปร...ซากิกับยูโกะมาเห็นเข้าก็จะทัก แต่ซากิก็ห้าม และให้เงียบๆไว้ดีกว่า

จนกระทั่งซากิมาจัดโต๊ะ จัดอาหารให้จนเสร็จ ไมถึงเพิ่งจะรู้ตัว

" ขอ....ขอโทษค่ะ พอฉันมีสมาธิกับอะไรมักจะไม่ค่อยสนใจรอบข้างประจำเลย ! "

" ยอดไปเลยนะ....อย่างฉันน่ะ ทำสมาธิจดจ่อแบบนั้นไม่ได้หรอก...
มีสมาธิมากขนาดนั้น คงชอบวาดรูปมากเลยสินะ"

" คุณฮิวกะ ได้ไหมคะถ้าฉันจะ...."

" นั่นล่ะ ! ก็คิดอยู่เหมือนกันว่ามันแปลกๆ เรียกซากิดีกว่า
เพราะทุกคนก็เรียกฉันว่าซากิทั้งนั้น แล้วขอเรียกเธอว่า ไม ได้มั๊ย ?"

" อื้อ ~ "

" ฉันชื่อ คาเรฮาน.....เรียก คาเรจจิ ก็ได้นะ....."

โถ อีแร่ด - -....ทำเป็นเก๊กเท่ ที่จริงแอบเกย์นี่ฝ่า

คาเรฮานเปลี่ยนกระถางต้นไม้แถวนั้นเป็นอุไซน่า ซากิกับไมแปลงร่าง

พรีเคียวกระโดดหลบ และก็ต้องตกใจกับความสามารถในการกระโดดอันเหลือเชื่อ

แต่ก็พลาดถูกดึงกลับลงมากระแทกพื้น ( มีแสงลดแรงกระแทกให้ด้วยนะเออ )

" หึ นี่เหรอนักรบในตำนาน แค่นี้รึที่พวกแกทำได้ ส่งภูติพวกนั้นมาซะแล้วฉันจะปล่อยพวกแกไป..."

" ฉันทนฟังที่นายพูดต่อไปไม่ไหวแล้วนะ อี๋ !!!! แหวะ !!! "

" จะบอกว่า ยอมสละชีวิตเพื่อช่วยดินแดนแห่งพฤกษานี้รึ ? "

" นายพูดอะไรฉันไม่เห็นจะเข้าใจ "

" แล้วถ้างั้นทำไมถึงสู้ !!? "

" ก็เพราะนายทำให้ฉันโมโหไงล่ะ กล้าดียังไง
ถึงได้มาป่วนงานเลี้ยงต้อนรับไมแบบนี้......!!! "

" ฉันจะไม่ให้อภัยเด็ดขาด....นี่แหละทำไม !!! "

อุไซน่าฟาด ( ก้าน ? ) เข้ามา แฟลปปี้บอกให้ทั้งสองรวมสมาธิไปที่มือ

รวมแย้ว......

และปามันออกไป............โปรดสังเกตรูปขวา

ทั้งคู่ตกใจกับพลังของตัวเอง ชปปี้บอกให้ตามไป และคราวนี้ก็รวมสมาธิที่ขา...

1.....2.....3.......Bang !!!

" ทำ....ทำยังไงดี แฟลปปี้ !!!!!!!!!!? "

" ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปละก็...พวกเรา.... !!!! "

" พลังแห่งภูติจะปกป้องพวกเธอแน่ ลาปี้...."

" ขอให้เป็นแบบนั้นเท้อออออออ ~ !!!!! "

ลงจอดแบบทุลักทุเลหน่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา....

อุไซนาก็อยู่ตรงหน้าซะแล้ว บลูมพลาดท่า

" กล้าดียังไงมาทำกับบลูมแบบนี้......."

" ฉันจะไม่ให้อภัยเด็ดขาด....นี่แหละเหตุผล !!! "

" ฉันจะไม่ให้อภัยเด็ดขาด !!! "

อีเกร็ทจับอุไซน่าทุ่มหมุนกลิ้ง

แต่ก็พลาดไม่ทันระวัง โดนอุไซน่าตบลอยไปในอากาศ บลูมเห็นแบบนั้นก็ฮึดจนสลัดหลุด

และตามไปรับอีเกร็ทอย่างไว ( เพิ่งตอน 2 นะเฮ้ย รีบไปรึเปล๊าาา O_o !!! )

เรียบร้อยโรงเรียนพรีเคียว

" โอ๊ยยย อีตาคาเรฮานอะไรนั่นคิดว่าตัวเองเป็นใคร จากนี้จะต้องเจอแต่เรื่องแบบนี้เหรอเนี่ย !!!? "

" ไม่เป็นไรหรอก.....ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไร แต่ถ้าเราสองคนอยู่ด้วยกันจะไม่เป็นไรแน่ ฉันรู้สึกแบบนั้น "

" จากนี้ฝากตัวด้วยนะ ซากิ "

" ฉันก็ด้วยนะ ไม "

ดูเค้กสิ จะเขียน welcome ยังเขียนผิด หุหุ

" ทุกคน....ขอบคุณนะ "

แต่ซากิดันเชิญคนมาทั้งห้อง เค้กอันเดียวจะไปพอได้ไง เลยโดนเคนตะไล่กวดซะเลย

แล้วซากิก็วิ่งไปกอดคอไม จบแฮปปี้ ~